Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kamień 

 

Przyznaję, ludzi nie cierpię, 

człowieka cenię jednakże 

tego, co w piersi ma serce, 

a nie, że kamień. 

 

Ten kamień może być różny, 

na przykład ludzka głupota, 

człowiek, i zwierz taki dumny, 

próżny hemofag. 

 

Kamieniem nienasycenie 

w czynieniu Ziemi uległą, 

zaprzęgnięte z intelektem 

ego do złego. 

 

Przyznaję, jestem mizantrop, 

nie kocham ludzi, przyznaję, 

a zatem Ludzkości, śmiało! 

rzuć we mnie kamień. 

Opublikowano

A już myślałam, że to będzie o 'wiesz o co chodzi' hehe 

 

Z jednej gliny jakby

lecz o właściwościach różnych

czas utwardzi jednych

lub rozmiękczy drugich

inni sami

rozetrą się w palcach

 

Ps. tak mi wpadło - z racji na Twój przeszły fach - może zlepisz właśnie wiersz o glinie?

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tu o człowieczeństwo chodzi, tak myślę. 

 

A później rozważania, rozmaitości. takie varietate. No i mam też skojarzenie ze słowami Pana Jezusa:

"Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamień"

 

 

I jeszcze to:

 

 

Pozdrawiam Czarku, Justyna. 

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Czarku,

ten wiersz to o mnie,

z wyjątkiem ostatniego wersu;

a po cholerę mają we mnie rzucać :)

Pozdrówki

 

PS. Przepadam za samotnością we dwoje.

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...