Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Z inspiracji Andrzeja Wojnowskiego "wciąż uciekamy"

 

nie uciekam stoję na własnych nogach 

bez modnego garnituru akceptacji

bergmunok ubrany od ojca 

a jednak

 

stoję nie uciekam 

choć białe jest czarne 

w telewizji Orwella 

trwam  

ze swoim robotniczym rozumem

postrzegam jak umiem

 

filtruję cząstki prawdy 

w natłoku informacji

stoję walczę 

by nie zginąć jak robot

 

 

 

*bergmunok po śląsku mundur górniczy 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Osobiste, śmiałe, egzystencjalne przemyślenia, ciekawie ujęte,

człowiek w odniesieniu nie do przyrody, wszechświata, uczuć, emocji,

tylko człowiek a współczesny system,

tak odbieram Twój wiersz,

wszystkiego dobrego :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 1984 już minął, a folwark zwierząt  wciąż istnieje .

Robotniczy rozum raczej o tym nie pamięta. Sprawdź pochodzenie.

Przeczytałem z ciekawością i przyjemnością.

 

  PS.

Tak na marginesie. Jak dawno, dawno temu zdawałem na studia to dostałem punkty za pochodzenie - robotniczo chłopskie.

 

                                                                                                                                                   pozdrawiam

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Andrzeju. Niby minął ale jak wiele z przepowiedni się sprawdziło Telewizory z kamerami Facebook który może podglądać użytkownika przez kamerki w telefonach lub telewizorze. Informacje przedstawiane nie zawsze rzetelne.

I ludzie wpatrzeni w pudełko lub w profesorów/gwiazdy, którzy co pół roku zmieniają, co jest zdrowe, a co nie. Nawet w poezji ludzie wykształceni zatracili pojęcie co jest utworem a co kiczem bo przecież wszystko musi byc skatalogowane

 

Podążać jak owca 

Za mądrymi świata 

Czy własną drogą 

mówiąc sprawdzam; ) 

 

 

 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...