Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Poszłabym na spacer,

nad srebrzystą wodę

posłuchać jak kwitną,

myśli wiosny młode.

 

Wziąć za rękę smutki

przygnębienia zimy,

utopić je w rzece

subtelnie, bez winy

 

i słońce powitać

z uśmiechem na twarzy

razem z Tobą kroczyć,

tak przyjemnie - w parze.

 

Miłej soboty :)))

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

już po buty idziesz

już wzuwasz paltocik

przeglądasz  się w windzie

i malujesz oczy

 

pudru odrobina

z makijażem koniec

uśmiechnięta mina

już wychodzisz do mnie

 

wiec spacer przed nami

wzdłuż bałtyckiej plaży

kilka godzin mamy

by coś tam rozważyć

 

:))

Opublikowano

Witaj Jacku -  udany  ten spacer  -  wydaje mi  się że już otarłem się o podobny wiersz

ale może to tylko złudzenie sam już nie wiem.

                                                                                                                                                            Pozd. 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

skoro chęć wyrażasz 

na wspólne spotkanie

tylko płaszcz nałożę 

i czekam przy bramie

 

włosy upnę spinką

z powabnym motylem

na pewno spędzimy 

przecudowne chwile

 

alejką wzdłuż rzeki

gdzie się srebrzy woda

tylko bądź o piątej

przy bramie na schodach

 

                         MaksMara

 

:))))

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

przybędę o piątej

przy bramie na schodach

sama propozycja

już mi się podoba

 

dzień dłuższy od dzisiaj

można spacerować

a czas to wręcz pożre

szósteczką  rozmowa

 

nim się obejrzymy

rozważając strofy

gwiazdy nas ogarną

ale o tym potem

:))

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie chcę już zanudzać

mówię Jacku szczerze

mogłabym do rana

zmyślać o spacerze

 

na sześciosylabach

strofy płynną lekko

jak żółte kaczeńce

nad wiosenną rzeką

 

słońca kolor lubię

błękitem przebija

o naszym spacerze

będę dzisiaj śniła

 

:))

 

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

pójdziemy przez pola

gdzie bocianów stada

docenimy relaks

na sześciu sylabach

 

usłyszymy kosa

i ptaków trel wszelki

pośród lessów jarów

na ziemi lubelskiej

 

może utrwalimy

widoki na zawze

zamykając w wersy

miejsca najciekawsze

 

:)))

Opublikowano (edytowane)

wieczorem gdy głowę

kładłam na poduszkę

wyruszyłam myślą

na Szczebrzeską dróżkę

 

słońce delikatnie

włosów dotykało

słychać było skrzypce

chyba echo grało

 

Wieprz mu podśpiewywał

nutą Brzechwy chrząszcza

młode cyraneczki 

wiły gniazda w gąszczach

 

gdy na Stare Miasto

przybyłam zamojskie

usiadłam podziwiać

malowidła włoskie

 

przy bramie na schodach

stałam pół godziny

czekałam uparcie

kiedy przyjdziesz miły

 

za Ratusz Zamkowy

słońce zachodziło

i wtedy spostrzegłam

że to mi się śniło

 

Pozdrawiam :)

:))

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

i niech w snach zastanie

zamek Wieprz i chrząszcze

młode cyraneczki

w szuwarach i gąszczu

 

starówka kościoły

podświetlone nocą

migające gwiazdy

jak błyszczące złoto

 

i park w Nałęczowie

Świątynia Sybilli

Parczew Bazylika

czy żeśmy tam byli

 

wąwozy i jary

pośród pól i lasów

w jednym śnie ogarnąć

to za mało czau

 

rozkładam na kilka

snów pięknych i długich

być może w realu

uda się powtórzyć

 

Pozdrawiam:))

 

Opublikowano

od snu o spacerze

mijają dwie doby

miałeś Jacku rację

w planie to rozłożyć

 

w Zwierzyńcu przy Młynie

dzisiaj przyjdę, stanę

jak ciebie nie będzie

pójdę z innym panem

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki dziękuję   @Alicja_Wysocka dzięki za przypomnienie Tuwima (Ptasie radio)
    • Miałam wtedy jakieś siedem lat. Chodziłam do pierwszej klasy. Mieszkaliśmy w Gdyni, w dzielnicy Obłuże. Któregoś dnia bawiliśmy się z rodzeństwem w chowanego – oczywiście na podwórku, bo na ulicę można było wychodzić tylko za pozwoleniem mamy. Nasze podwórko było całkiem spore. Był tam ogródek, jakaś szopka, w której tata trzymał różne ciekawe rzeczy – grabie, łopaty, a nawet siekierę! Był też kurnik, psia buda i oczywiście nasz pies – Lord. Wpadliśmy wtedy na genialny pomysł: schowamy się mamie! A niech ma – skoro tyle rzeczy nam zabrania, to teraz niech nas szuka! – Na pewno nas znajdzie i jeszcze skrzyczy, że ją denerwujemy – mówiłam. Ale co tam, ryzyko wpisane w zabawę! – Schowajmy się do psiej budy – zaproponował ktoś. – Ooo, to jest dobra myśl. Bardzo dobra! I tak właśnie zrealizowaliśmy nasz chytry plan. We trójkę – Grzesiek, Tomek i ja – wciskaliśmy się do budy. Pies patrzył zdziwiony, ale przecież nie mówi. Lord był duży, więc i buda była odpowiednio przestronna. Jakoś się tam upchnęliśmy. Cicho siedzimy, nie gadamy, bo wiadomo – zdrada przez śmiech to klasyk. W środku śmierdziało psem i kurzem, było duszno  i niewygodnie, ale czego się nie robi dla porządnej zabawy? Siedzimy jak trusie, aż zaczyna nam się nudzić. Nic się nie dzieje. I nagle – akcja! Słyszymy mamę, jak nas woła. Chodzi po podwórku, sprawdza furtkę, krzyczy coraz bardziej zdenerwowana: – No co jest?! Gdzie oni są?! A my dusimy się ze śmiechu – dosłownie. Zabawa życia! I wtedy pies zaczął szczekać. Najpierw nieśmiało, potem coraz głośniej. Kręcił się, jakby sam nie wiedział, co robić. W końcu zaczął piszczeć. Mama podchodzi do furtki – nikogo. Na ulicy pusto. Dzieci zniknęły jak kamfora. Wreszcie zaniepokojona podchodzi do psa. – Lord, czego ci trzeba? Co się dzieje? Co chcesz, głuptasie? I nachyla się nad budą... – CO WY TAM ROBICIE?! WYŁAZIĆ MI NATYCHMIAST Z TEJ BUDY! CO TO ZA GŁUPIE POMYSŁY?! A ja, z pełnym oburzeniem, mówię: – To nie głupie pomysły, tylko pies głupi, bo nas zdradził! – Marsz do domu! – ryknęła mama. – Wszyscy do wanny! Zdjąć te śmierdzące ciuchy! No nie wiem, w co ręce włożyć z wami... Utrapienie z tymi dziećmi!
    • ,,Prawy zamieszka  w domu Twoim, Panie,, Ps 15    jesteśmy ...super  a inni  gdyby i oni byli tacy    świat byłby wspaniały    zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja    prawość to nie slogan  to droga jaką szedł Jezus  warto ją dostrzec  i …iść    prawi ujrzą Jego oblicze  prawi dostaną wieczne życie   Jezu ufam Tobie    7.2025 andrew  Niedziela, dzień Pański Pański 
    • @Annna2Albo bardziej, bo przecież można, nawet kiedy nie ma.
    • cisza po zmarłym bywa tak cicha że aż boli   jest niewidzialna a mimo to ją wyczuwamy   boimy  się jej lękamy czy nie przemówi   taka cisza jest  trudna bo  płacze
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...