Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... jednak gdzieś tutaj zgubiłeś Jędrka. A tekst bez Jędrka jest tutaj obcy ... 

Pozdrawiam.

Opublikowano

Ujrzałem Jędrka w południe 

( spiekota była piekielna ),

żałośnie spoglądał na studnię

na twarzy rozpacz niezmierna.

Spytałem - Co to za mina?

Rzekł: -   Suszy  mnie , miarkuj, 

rzuciła mnie dziś dziewczyna,

zabrała kluczyk do barku. 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No, to już nadto przesadziła ... "współczuwam" zatem Jędrkowi - emotikony na gg zlość

Opublikowano

Widziałem dziś Jędrka pod mostem

- pożywiał się tam wodorostem.

Pytam, czy to mu smakuje?

On na to, że dietę stosuje,

by dobrze mógł służyć swym ... "chwostem"

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

- to jak mogłeś spotkać w parku Jędrulę

nie wiedząc, czy on tam jest. I w ogóle ...

Opublikowano

Nie widziałem  Jędrka w parku

Nie spotkałem go  w lesie

Nie widziałem go przy barku

Gdzie go dziś licho poniesie? 

 

Może się ukrył w szafie

Może  zakrył go cień  

Nie wiem czy potrafię

Przeżyć bez niego  dzień!

 

Opublikowano

Widziałem dziś Jędrka w lesie

- wycinał drzewo na szafę -

Jak go do domu zaniesiesz?

- i tu popełniłem gafę ...

 

Sąsiad pomoże mi przecież ...

"Trza było" - to sami wiecie

.




  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annie   :)  orientalną, skomplikowaną nutą ..serca :)    słodycz kokosa, pieprz ( dużo pieprzu), drzewo sandałowe, fasolka tonka, piżmo itp. Ale nie chciałam przesadzać;)    Już zdecydowałam. Jean Paul Gaultier Le Beau Le Parfum .  pozdrawiam :)    @Tectosmith   dziękuję Tectosmith :) również Ciebie pozdrawiam:) 
    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...