ARKADIA

[Melilotus.pl]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jest w mojej Arkadii park spokoju i zadumy,
Jego złotych wrót strzeże anioł z mieczem ognistym,
Magnolie i platany splątane tam z gwiazdami,
i złotymi warkoczami słonecznych promieni;

 

Słowik i skowronek ogłaszają miłości czas,
Zefir gra w alejach koncert z fiołka i róży nut,
W sadzawce żaby i nenufary wiodą na bal,
Księżyc prowadzi ich w srebrnych kręgach, w takt na dwa pas;

 

Koliber i motyl tulą ciepłą bryzą mą twarz
-Mądra myśl wyśniła mi kiedyś ten bajkowy park;

 

To jest mój świat! tu prawdy mogą być tylko piękne,
Tu prawdy bez dobra są barbarzyńskim bluźnierstwem,
One są jak gzy, jak węży syk, jak chór stada małp
-Anioł ogniem wyznaczy im szlak do Arkadii bram!

 

***

Wśród magnolii i platanów słowik i skowronek
chwalą wieczorną zorzę i wstający poranek,
Żaby i nenufary wodzirejami wśród gwiazd,
Koliber i motyl cierpliwie pieszczą moją twarz.

Na horyzoncie piorunów błysk, słychać wichrów ryk!
…A może to jest konającego sumienia krzyk ?…

 

 

 

 

Edytowane 18 Lutego przez Melilotus.pl (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Piękny ogród, wiersz mniej. Nagromadzenie inwersji razi.

Pozdrawiam serdecznie

I do poczytania :)

[hubertk]

Po czterech zdaniach dałem sobie spokój a właściwie można było po jednym.