Dawno zapomniana miłość.

[Ivan Czerniejew]

 

Zamykam zmęczone światłem codzienności

utrudzone oczy

i wchodzę w Ciebie,

głęboko po raz kolejny

chłodna, mroczna, niezgłębiona nocy.

Nieustające, niemilknące odgłosy

Rozdzierające mroki okrzyki

nigdy niesypiającej sowy.

Wzrok jej zwrócony na Ciebie drżącą w niepewności

tego co już nadchodzi.

Zwilżone Twoje usta poszukują spragnione zródła

co uschło przed laty,

W duszy, której nocy mrok odebrał radosny śpiew

niewidocznych ptaków.

I tylko jasny nieustający blask Jego oczu,

rozpala na nowo Twoje obumarłe wnętrze.

Rozjaśniając żywym ogniem sekretne, otoczone tłumem ludzi miejsce Twojej samotności .

Powracają do życia dawno umarłe pragnienia tej nieśmiertelności

Oczy oczekujące pieszczoczty szeroko otwarte

A na ustach poczuć na nowo możesz delikatny, cierpki i słodki,

upajający smak dawno zapomnianej miłości.

 

 

Ivan Czerniejew

 

Edytowane 11 Marca 2018 przez Ivan Czerniejew (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

Jeśli to Twój wiersz, niepotrzebnie dałeś cudzysłów.

Poza tym. chciałabym zaproponować pomniejszenie czcionki.

Jeszcze ten powtórzony tytuł nie wiadomo po co.

[Ivan Czerniejew]

dziekuje za komentarz :) tylko głupcy nie podążają ścieżkami tych co zdobywają szczyty, przyjęte, poprawione Zyczę miłego wieczoru