Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Osąd

NER
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

NER

NER

Opublikowano
Opublikowano

O takie coś mi się udało wyskrobać w 5 minut :D

Dajcie znać co poprawić oraz co o tym myślicie :)

                            Osąd

O jak szybko sypie się piasek

ziarnko po ziarnku przesypuje przez palce

złapać go chcę

zatrzymać na chwilę

lecz na nic me trudy

zbędne działanie

Anubis szykuje już wagę

zaraz się wszystko wyjaśni 

ujrzę Ozyrysa

czy strawi mnie Ammit

azk

azk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz egzystencjalny, całkiem niezły,

Odpuściłbym sobie me(czenie) tutaj

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bo nic nie przymusza Autora aby uciekał do formy tak archaicznej, że aż rażącej. Prędzej już, naturalnie - moje, a jeszcze lepiej - bez zaimka, bo jest tu całkowicie zbędny - wiadomo o czyje trudy chodzi. 

I jeszcze warto uciec od bliskiej pary :

sypie - przesypuje w sąsiadujących wersach.

 

Pozdrawiam :)

 

 

Edytowane przez kot szarobury (wyświetl historię edycji)
NER

NER

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję bardzo

 

z początku tego "me" nie było,ale pomyślałem,że tak brzmiało by to lepiej :)

 

a z tym to nie wiem co zrobić,chyba zostanie.

Również pozdrawiam

NER

NER

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oczywiście,że smutny wesołego wiersza jeszcze długo u mnie nie znajdziesz :)

Również pozdrawiam :>

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      List z butelki po coli

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @degatoja To piękny, melancholijny wiersz o pragnieniu bliskości mimo różnic i trudności. Intrygujący paradoks "płyniemy z nurtem pod prąd" - oksymoron, który świetnie oddaje wewnętrzną sprzeczność sytuacji.
    • Berenika97
      Było nie minęło

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy To bardzo ciekawy tekst – gotycka opowieść utrzymana w klimacie Poego, z nutką polskiego romantyzmu. Stworzyłeś atmosferę, w której dom nie jest po prostu nawiedzony – on jest żywy w swojej martwości. "Zimna klatka bestii", "depresyjne mary", duchy pijące wino – to wszystko buduje poczucie, że narrator sam stał się duchem we własnym domu, zanim jeszcze umarł. Świetna postać Toma Donnery'ego – ten kontrast między jego wiktoriańską elegancją a piekielną energią (lawendowa marynarka, ogniście rude włosy, "głos jak z horroru") jest genialny . Jego stwierdzenie - "umarł Pan za życia" – to sedno całej historii. Obaj, żywy i martwy, są ofiarami zdrady. Stwierdzenie, że "zdrada zabija celniej niż sama śmierć" – to zdanie jest kluczem do zrozumienia całej opowieści. Podoba mi się zakończenie z piersiówką przy grobowcu. :) Ten świat ma potencjał na całą serię opowieści o duchach w tym domu. Pozdrawiam.  
    • Wochen
      pozwól mi ma jesień

      Przez Wochen · Opublikowano

      nic nie mów proszę rysuję ślady wolne od skreśleń upadłych liści zanim jesień się rozśpiewa   nic nie mów nalegam idę po zapachu przenosi mnie ponad nagie gałęzie nie słyszę szelestu litości   swobodnie spadam razem z nimi jestem żółty brązowy lekki jestem teraz wiem że wiatr nie wieje mówi do mnie   słucham  
    • tie-break
      Jesienne Refleksje

      Przez tie-break · Opublikowano

      Ja może tak nie do końca w temacie, ale jako pasjonatka fotografii (amatorka, co prawda) zachwyciłam się grafiką pod tekstami. Piękne ujęcie.   Nie mam do końca pewności, czy to chcesz nam powiedzieć, że oficjalna historia wciąż przemilcza to, co najważniejsze. Mało znane postaci, epizody - są bardziej znaczące i może w nich tkwi klucz, by zrozumieć, dlaczego losy ludzkości potoczyły się tak, a nie inaczej. I dlaczego wciąż tkwimy w tych samych błędach.  
    • tie-break
      Soda z rękawa

      Przez tie-break · Opublikowano

      Ten wiersz skojarzył mi się z heksagramami. Jest taki heksagram w chińskiej Księdze Przemian, o nazwie studnia, złożony z dwóch trygramów: grunt/wiatr + otchłań/woda. Symbolizuje bogactwo duchowe i odwołuje się do zasobów wewnętrznych człowieka, z których należy korzystać w zrównoważony sposób. Nie powinno się także ich marnować, trwonić - chyba przede wszystkim na niepotrzebną pogoń za splendorem osobistym i na miotanie się między rozmaitymi sprzecznościami życiowymi, które nas wyczerpują. Studnia (i woda w niej) to samoświadomość, wiedza, równowaga i wewnętrzny spokój. W wierszu wyraźnie widzę, że peel usiłuje znów odnaleźć utracone szczęście, płynące przede wszystkim z tego, że człowiek żyje w zgodzie ze sobą i światem, za niczym rozpaczliwie nie goni, intuicyjnie wycisza się, dogaduje ze swoimi emocjami i zawsze wie, jak się podnieść z energetycznych "dołków".

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...