Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pod lipą (część 3)


Rekomendowane odpowiedzi

dzień pogodny

maluje się na niebie

słońce wstało

podąża hen

zza horyzontu już wyjrzało

 

w polu szumi złoty len

 

gdy wiatr gałązką poruszy

z lipy zlatuje liść

na łące siano się suszy

być może idzie na deszcz

 

i tak w zachwycie płynie

myśl o sierpniowej porze

wznoszę oczy ku górze błękitu

a usta szepczą

kocham Cię Boże

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Takie myśli nie są i  mnie obce,  dopadają mnie przeważnie wtedy  kiedy skowronek śpiewa, oczy łzawią od  woni więdnącej a w przeddzień skoszonej trawy, słońce praży a brzęczące muchy, osy i temu podobne  wiatru gorące podmuchy  unoszą  hen pod chmury :)

 

Serducho za pomysł i letni widoczek ale nad tekstem jednak popracowałabym jeszcze.

Myślę, że dobrze byłoby poprawić rytm i zdecydować się czy  wiersz będzie rymowany czy nie.

 

Tak na szybko...

 

kolejny dzień pogodny

maluje się na niebie

słońce wstało przed chwilą

by swoją droga podążyć

zza horyzontu wyjrzało

 

w polu szumi złoty len...

wiatr -  gdy gałązką ruszy

wiśniowy obrywa liść

na łące siano się suszy

być może idzie na deszcz

 

i tak w zachwycie płynie

o porze   sierpniowej myśl

wznoszę oczy ku górze

a usta szepczą cicho

jest  pięknie - kocham Cię Boże

 

Zdarza się że latem spadają liście ze wszystkich  gatunków drzew ale  w sierpniu drzewa wiśniowe są już bezlistne. Zatem ten wiśniowy liść  zgodnie z prawdą i dla zachowania rytmu został użyty :)

Starałam się jak najmniej ingerować  w Twój tekst, stąd, na przykład,  te pięciowersowe  strofy.

 

Wróć do tego wiersza za jakiś czas bo warto :)

 

Pozdrawiam ciepło:)

Bożena

 

P.S.

Smutno mi Boże nie pasuje do tak namalowanego obrazu, trąciłoby kokieterią.

Edytowane przez Bożena Tatara - Paszko (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja to co prawda sceptyk jestem, ale jeśli tak myślisz "kocham cie Boże", to nie ma się czego wstydzić i tak wg mnie brzmi lepiej.

A  jeśli chodzi o początek wiersza to z tym słońcem jest trochę zakręcone, słońce wstało , podąża ,i dopiero potem  wyjrzało...

może lepiej (nawet za cenę rezygnacji z rymów) jakoś to uporządkować.

Ale wiersz nastrój naprawdę dobry tworzy i przy tym nastroju rzeczywiście można za ten świat Bogu dziękować (jak się nie jest takim sceptykiem jak ja)

Edytowane przez Freemen (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 11 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar Ale w sumie to podoba mi się, jeśli pozą jest naiwność a ni co innego, więc zalubię :) @Waldemar_Talar_Talar A i to o pozdrawianiu jest cenne, ja pozdrawiam windę na ten przykład, pięknie śpiewa... Chyba winienem napisać o Niej...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Za dużo tego biadania oraz miaukania; za dużo tego się nasłuchałam w swoich czasach, kiedy razem z rybami nie miałam głosu. I wtedy, co rusz znękana płaczliwą dydaktyką, sobie powiedziałam: nie tylko, że nie będę dziamgać, ale będę także tępić to zwyczajowe "łojejejej, jejku, jejku, ranyście" lub coś w podobnym stylu.  I nie będę swoimi traumami katowała osoby postronne, mimo woli je dołując. Z tym do terapeuty; w sumie za to mu płacą, więc łaski nie robi.         
    • Usłyszałeś jednak moje milczenie pośród wołań tłumu. Poczułeś piękno wszechświata, który istniał tylko dla mnie.   Jestem znów tą samą iskrą, wyrwaną z objęć losu, skazaną na wieczną pamiątkę. Przypominam identyczne jutro, z którym wciąż się zmierzam, aby zapomnieć o myślach, wyzbyć się słów.   Wiatr stale przeklina moje słabości; nie wie, że jestem tą samą mantrą, którą słyszał kilka epok wstecz. Nie mam odwagi, żeby pocałować twoją gwiazdę w samo serce; boję się przyznać do samotności, oprócz której mam ciebie.   Wciąż nanoszę dotyk na wilgotną duszę, próbuję odszukać drzwi do rzeczywistości. Stale wyrzekam się ciała, okrutnie podrobionego; nie słyszę już lat, nie rozumiem dekad, bojących się stawić czoła przyszłości, zaniedbanej wieczności, nad którą wstyd się zlitować.   Wiesz, wyśnię tylko dla ciebie pożegnanie - leciwy spokój, piedestał bez wyraźnego właściciela.
    • @Marek.zak1 Nie mogę tutaj stanąć z Mistrzem, ani z tytułem. Gdyby tytoń szkodził, Indjanie by nie palili. A smród też jest iluzoryczny, ja wciąż jeßcze palę i nie podoba mi się to, ale z powodów ideologicznych, mnie to nie śmierdzi. A nawet jak nie paliłem, też nie śmierdziało. Wniosek: przeciwnicy palenia wmawiają sobie wstręt do papierosów, by poczuć się kimś lepszym i poniżać innych, co robią nieraz. Kulturowe, w Korei odchody nie śmierdzą!  Pozdrawiam :)
    • Ciągle biegniesz serce strudzone, znów rozdając mimo ostrzeżeń, choć myśl woła za tobą roztropna, przekonując, że blizny są świeże. Rytm wyrównaj, ucisz rozterki, wybierając prawe i słuszne . Lecz pozostań troszkę naiwne, by się nie stać, mięśniem bezdusznym.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...