Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Więziony potok słów jak wulkan gorący

chociaż płomień palił czarne skały ziemi,

w gardzieli krateru uśpione języki

bezczynność uznały za czasy stracone,

 

bo kamień węgielny będąc odrzucony,

głowicą węgła stał się kurnej chaty

i masy rozgrzanej kaldery przez wieki

nie spalą, nie zniszczą prawdy objawionej,

 

bez względu na tłocznię i wyborne wino,

na szkarłat, purpurę, kadzidło i złoto,

spijających nektar izraelskiej ziemi

wielu jest, lecz jeszcze nie wiedzą dziś o tym,

 

bądź nie chcą, bo wiedza niewygodą pachnie,

poszerza horyzont, zmienia pogląd rzeczy,

przyzwyczajeń starych trudno się wyzbywać,

jak erupcja ruszy, same w pył polecą.

 

10.02.2018r.

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

wygłaskany jak wszystkie Twoje wiersze tylko ten ostatni wers

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem jak wygląda wybuch i nie o to mi chodziło fakty , pochodzenie itd jeżeli mają polecieć w pył to jeszcze bardziej się zamażą przykryje je mrok i ciemność  może napisz że jak lawa zaleją rzeczywistość lub niejasności ot takie tam marudzenie.. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie za bardzo rozumiem to zdanie. Kaldera jest rodzaju żeńskiego. "Ta" kaldera, a z Twojego zestawienia wynika dla mnie, że według Ciebie jest "ten".

Kaldera jest uśpionym superwulkanem. Który sam siebie z pewnością nie spali.

Tutaj nie rozumiem do czego się odwołujesz.

I cel, przesłanie tego utworu jest poza moim zasięgiem

Poczytam jeszcze komentarze, by sprawdzić czy jest się czym podeprzeć :)

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ta kaldera, masz rację, już poprawiłam. Sama siebie nie spali, ale wszystko inne - tak. Ten wiersz jest trudny i nietrudny, trzeba wpaść na klucz. Na razie więcej nic nie napiszę. :))))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No teraz to ma inny sens - czytelny.

Natomiast trzecia zwrotka, jej trzy pierwsze wersy nadal poza moją percepcją.

"Prawda objawiona" -  w tradycji ma jedno, podstawowe znaczenie.

Więc w tym momencie, dla mnie, wiersz ma aspekt religijny.

Ale to oczywiście moje subiektywne odczucia :)

Natomiast żar, emocje, którymi posłużyłaś się w wierszu wyglądają bardzo dobrze.

 

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za żar emocji. Prawda objawiona może być tylko ta, o której myślisz. Tak poza wierszem, każdy to przyzna, że prawodawstwo współczesnego świata bazuje na nektarze ziemi izraelskiej. Wiersz mówi o kilku ponadczasowych sprawach. Nie zaciąga do żadnej, konkretnej religii, to na pewno.

pozdrawiam :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja nie przyznam, sorry. W czasach kiedy istniały potężne państwa czy asyryjskie, czy faraonów, Żydzi byli dzikim plemieniem pasterzy. "Ucywilizowali" się dopiero po niewoli babilońskiej, niewoli egipskiej, to z któregoś z tych krajów zaczerpnęli idę jedynego boga. Podstawowa struktura dzisiejszego jakiegokolwiek państwa została wymyślona przez Asyryjczyków. Jeśli z 10 przykazań odrzucimy to co się odnosi bezpośrednio do wiary otrzymamy nakazy moralne, które towarzyszyły ludzkości od czasów kiedy w sposób zorganizowany zaczęła prowadzić osiadły tryb życia. Chociaż muszę się zgodzić, że w okolicach Morza Martwego na przełomie epok istniało silne życie filozoficzne, które przyczyniło się do wyartykułowania filozofii chrześcijańskiej, a później i islamu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A kiedy Mojżesz dostał Dekalog? Po niewoli egipskiej. Ale mój wiersz tak daleko nie sięga, skupiłam się na pierwszy wieku naszej ery. Nie jestem pewna, ale wydaję mi się, że islam był wpierw przed wykształceniem filozofii chrześcijaństwa? Musiałabym sprwadzić. Ale popularne jest określenie Europa chrześcijańska, kultura chrześcijańska, przecież wszystkie ważne święta koło tego się kręcą, mimo, że tworzą tylko nie do końca prawdziwą otoczkę, zakamuflowanej rzeczywistości.

To jest trudny i delikatny temat.

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija Mnie się to podoba o tyle, że jako prawnika interesuje mnie co za art. 5. To już tak kiedyś ktoś tutaj napisał. Lubię gdy nie jest to dookreślone, a interpretacji wiersza można szukać w kilkunastu kodeksach i konstytucji RP i nawet nie tylko tam :). 
    • Nie znoszę dzisiejszej poezji, ponieważ "dzisiejsza" poezja nie istnieje,  wszystkie utwory pisane są jakby z odgórnie ustaloną relacją do dawno zmarłych artystów, jakby ich głównym celem było jedynie pokazanie: "Widzisz co by na to powiedział Mickiewicz? Obrzydliwe, nieprawda? A więc jakie to dzisiejsze!". Współczesna poezja definiuje się nie tym czym jest, ale tym czym nie jest, tym co odrzuca, grając grę pozorów o zrzucaniu z siebie ołowianych kajdanów decorum, gdzie tak na prawdę jest to jedynie przeżuwanie starych trików z początków zeszłego stulecia, tym bardziej ironiczne, im bardziej przeżuwacz taki chce pomiędzy mlaskami perorować o swojej nowatorskości.    Czytelnikowi powinno się to od razu zdać nieautentyczne, a po czasie - zwyczajnie nudne. Nie ma w tej poezji prawdziwej istoty dzisiejszego życia, ponieważ cały czas oglądamy ją jedynie przez pryzmat osób trzecich - tych magicznych "klasyków", których okowy staramy się rozpierać, a więc dzisiejszą poezję czyta się jedynie jako fetyszystyczną pornografię, gdzie postacie mogą się pieprzyć, ale tylko ku zadowoleniu mężczyzny siedzącego na fotelu w rogu pokoju, a u nas tym Panem może być chociażby Mickiewicz. Z początku może to odbiorcę uwierać, można czuć, że stanowi się wbrew swojej woli część tej erotycznej zabawy, że także i rola odbiorcy jest w tej sytuacji nie tylko sztampowa, ale o zgrozo pożądana, i stanowi dla naszego niewidzialnego fetyszysty źródło zadowolenia. W takich momentach, można marzyć o ucieczce w inne czasy, w styl życia który nie byłby źródłem niczyjej satysfakcji, ale taki, który byłby po prostu "nasz". Kiedy zdajemy sobie sprawę, że nie ma w rzeczywistości ucieczki od zaplanowanego scenariusza, jedyne co pozostaje nas wypełniać, to nuda. Nuda. Nuda. Nuda. Kolejny wiersz. I kolejny. O niewziętym L4, o zakupach na obiad, o kolejce w przychodni albo o tym, że pani K. jest dzisiaj tak jakoś smutno.    Zawsze dostaniemy w tym momencie klasyczne (sic!) pytanie fanów danej poezji, tzn. "Czy to nie jest autentyczne? Czyż to nie jest istota sztuki?" Nie. To nie jest autentyczne. Jest tak autentyczne jak miłość w filmach dla dorosłych. Oczywiście, ruchy są całkowicie w porządku, może nawet bardziej przemyślane niż na co dzień, ale wszystko jest jedynie grane pod kamerę. I może coś nawet jest w tym porównaniu, może dzisiejsza poezja stanowi te same, fraktalne ruchy, w przód i w tył, i w przód, i w tył, wierzganie się w brudach codzienności, ale nie po to aby coś w nich znaleźć, lecz dlatego, że jakiemuś starszemu mężczyźnie ten brud na ciele się po prostu strasznie podoba.
    • @Tectosmith Z tego jestem kontent i ma już niech sprawdzę... @Tectosmith 415 wyświetleń, 2 lajki i 30 moich autorskich zaglądnięć :)
    • @SomalijaPo co nam pierwiastki:)
    • @Waldemar_Talar_Talar Poducha zazwyczaj lubi posłuchać, taka już jest.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...