Robak

[Patryk_Nikodem]

Gdy chaotyczne echo dzwonków
włamało się do środka spirali
deszcz rozsypanego łożyska
pozrywał fortepianowe struny
konający śmiech,
to adrenalina wyżarła całą radość
topiąc to plugawe wyobrażenie

sparaliżowany oddech
pozwól mi zassać trochę tlenu
zaćmione źrenice
pomóż mi podnieść powieki

wiesz, że nigdy Cię nie prosiłem
o wyjawienie brudnej tajemnicy
szybując w nocnych cieniach
wpadłem do swojego wnętrza


wiersz przeniesiono do działu dla początkujących poetów

M O D E R A T O R