Rozdarcie

[Jakub Knapik]

Rozdarcie...
Rozdarcie!
Me serce złamane,
Na wpół, krwawiące.
 

Miedzy światami,
Między myślami,
Miedzy kochaniem,
A rozdrażnieniami.
 

Jak miłość do ojczyzny,
I zdrada w Targowicy.
Rozdarcie...
Rozdarcie!
 

Nic prócz smutku,
Prócz rozpaczy...
Nic poza tym.
Szare zdjęcia i obrazy.
 

Opadłe liście,
Obumarłe trawy.
Złamane krzewy,
Zerwane kwiaty.
 

Rozdarcie...
Rozdarcie!
 

Edytowane 11 Grudnia 2017 przez Jakub Knapik (wyświetl historię edycji)

[Deonix_]

Witam na orgu :)

 

Chyba literówka w tytule ? :)

 

A poza tym,

pod względem literackim ten Twój utwór nie powala,

zbyt wiele powtórzeń i dosłowności,

jak dla mnie :)

 

Ale się nie zniechęcaj :)

 

Pozdrawiam :)

[Krzysic4 czarno bialym]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to jakoś czytam ale to do przemyślenia i przeróbki dalszej ale jak dla mnie ciekawe. I jak koleżanka wyżej witam na orgu

Edytowane 11 Grudnia 2017 przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Mało ciekawy ;)

[Maria_M]

Na pewno Rozdarcie jakieś jest, albo masz, ale inaczej to wyraź, bardziej poetycko.

witam i życzę powodzenia

[Jakub Knapik]

Dziękuję za powitanie!

Wszystko wzięte do serducha.

Nie będę się zniechęcał, będę jeszcze więcej pracował!