jesiennie

[Nata_Kruk]

       jesiennie

 

przelewam wczoraj w domek dla lalek    
wyrzucam to co uwiera                 
zdumiony księżyc wyciąga ramię         
ołówkiem kreśli wspomnienia  

         

nieujarzmione pasjanse czasu           
wplecione gdzieś w pajęczyny           
drobiny życia pod horyzontem           
gdy często urwiskiem były

             

nadzieja z wolna zapada w letarg            
szelestem już zgarnia liście            
pomiędzy nimi rozdygotane              
marzenia niczym w kołysce              
          

przywykły niegdyś do bycia w chmurach  
z błękitów na głowę spadać                  
dzisiaj niepewne kruchego jutra        
dają się w ciszę poskładać  

 

 

 grudzień, 2017

 

 

 

 

 

        

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 12 Grudnia 2023 przez Nata_Kruk
korekta literówki (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

ładnie - smutno

pozdrawiam

 

domek dla lalek sam się napełnia

wspomnieniem  nawet tym z wczoraj

wciąż się obraca codzienna scena

ułomność odsłania  raz po raz

Edytowane 9 Grudnia 2017 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Bardzo ładnie :)))

 

W drugim wersie od dołu: literówka :)))

 

Serdecznie :-)

[Alicja_Wysocka]

Dawno Cię nie czytałam, nie wyszłaś z wprawy, Nato.

Serdeczności :)

[Bolesław_Pączyński]

Także się zachwycam czytając twój ciepły wiersz płynący z tak swobodą poezją.

Pozdrawiam:))

[Nata_Kruk]

Jacku... dziękuję za, ładny.

Alicjo... ano dawno, zrobiłam sobie długą przerwę Dziękuję za miłe słowa.

Dobrej nocy, obojgu.

[Nata_Kruk]

befano... ach te moje literówki, dzięki za wskazanie, zaraz poprawię.

Bolku... to miłe, że Tobie treść popłynęła.

 

Dziękuję za wizyty, ślę pozdrowienie.

[Deonix_]

Czytało się płynnie i miło,

jedynie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ta fraza mi jakoś nie leży.

Jeżeli dobrze rozumiem treść, to zaczęłabym ten wers od "co kiedyś".

I końcowy rym spadać-poskładać trochę mnie razi.

Ale to tylko moje fanaberie :)

 

Pozdrawiam :)

[Maria_M]

Bardzo ładny, melancholijny wiersz, w którym widzę synchronizację życia ludzkiego z porami roku, a w szerszym zarysie: dostosowywanie nadziei, marzeń, pragnień, do upływu czasu. Tylko wspomnienia są niezmienne, wszystko pozostałe cały czas uległa zmianom tak jak cykliczność przyrody jest w ruchu. Tak to odnoszę do siebie, z przyjemnością czytałam kilka razy.

pozdrawiam

[Krzysica-czarno na białym]

Się czuje sie podoba

[Nata_Kruk]

MaksMara... to prawda, dookoła ciągle jakieś zmiany, ale nasze wspomnienia mają pewną stałość.

Dziękuję za więcej niż jedno czytanie oraz szersze odniesienie się do treści.

Marcinie... jeżeli poczułeś "zawartość", cieszę się.

Pozdrawiam Was.

[Nata_Kruk]

Deonix... zaproponowane "co kiedyś", współgra z wersem, jednak staram się unikać w treści rymowanej, określenia "co", stąd moje "gdy czasem", które odnosi się do wspomnień. Na upartego.. gdy.. można by w ogóle pominąć, ale z nim, mam wyrównany wers.

Wers wyrównałoby też słowo.. czasami.. ale zależało mi w tym miejscu na czymś 'dwucząstkowym'.

Co do rymu.. spadać/poskładać..  na pewno nie jest tym z górnej półki i może nieco drapać w uszy.
To nie fanaberie... :) takie posty zawsze dają do myślenia. Dziękuję za częściową 'rozbiórkę' i fajnie, że było płynnie.

Pozdrawiam.

ps.  było 'często', wymieniałam na 'czasem', ale 'czasu i czasem', to za dużo jak na jedną strofę,

zostawiam jak było na początku.

 

Jacku... zauważyłam dopisaną przez Ciebie strofkę, dziękuję.

Tak, codzienna scena ciągle w ruchu, szkoda, że tych ułomności tak wiele...

 

 

 

 

Edytowane 11 Grudnia 2017 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Bożena Tatara - Paszko]

Znaczenia urwisk, zakrętów życia
czas beznamiętnie z wolna zaciera.
Co było niedostępnym szczytem
pagórkiem małym bywa nie raz.

 

Jesień daruje nam okulary
(jeśli już dotrzeć do niej się uda)
abyśmy mogli w nich perspektywy
szersze zobaczyć na wszystkie cuda,

 

jakie udziałem naszym się stały
chociaż bywało, że mimo woli.
Z marzeniami co z lekka przycichły
czasem rozstać się w zgodzie pozwoli.

 

Odrobinę zazdroszczę - w pozytywnym tego słowa znaczeniu - lekkości pióra  :)

Pozdrawiam ciepło :)

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  miło przytulnie zgrabnie - nic dodać nic ująć - serduszko zostawiam.

                                                                                                                                                                           Miłego życzę

                                                                                         

[Nata_Kruk]

Bożenko... "Jesień daruje nam okulary (jeśli już dotrzeć do niej się uda)"... jeśli się uda, to prawda...

A marzenia, one zawsze są,  tylko jesienią z lekka cichną. Dziękuję bardzo za wierszowany wpis... :)

Waldku... czyli akceptujesz jak jest, to cieszy. Dziękuję.

Pozdrawiam Was.

 

 

[Oxyvia]

Nato, nareszcie się doczekałam Twojego wiersza! Tak dawno nic tu nie "wrzucałaś"...

Bardzo mi się on podoba. Nostalgiczny i wspomnieniowy - lubię takie klimaty. Zgrabnie, płynnie napisany. I oryginalna symbolika.

Nie rozumiem tylko tych "drobinek", które były urwiskami... Drobinki - urwiskami? Może raczej na urwiskach?

Pozdrawiam Cię serdecznie i bardzo się cieszę z Twojego poetyckiego powrotu. :)

Edytowane 10 Grudnia 2017 przez Oxyvia (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Oxyvio, niektórzy odeszli na dobre, szanuję ich wybór, inni (jak ja) robią sobie długi odbój, po prostu i jak widzę, nie jestem jedyna... :)

Co do wiersza... w treści są 'drobiny życia' oraz 'urwisko', w l.poj.
"na urwiskach", nie pasowałoby fonetycznie i miałabym w kolejnych wersach 'pod' i 'na', nie chciałam tego.
II- ga strofka, to pewne niedopowiedzenia, a drobiny życia - to sytuacje/zdarzenia, jedne błahe, inne tak ważne, że stają się niemal urwiskiem. Mam nadzieję, że dałaś się przekonać... :) 
Dziękuję Ci za komentarz i cieszę się, że ogólnie przypadło.
Także pozdrawiam.

 

[azk]

Wiersz o przemijaniu. Takie lubi kocisko. Bardzo mi się podoba  oryginalność metaforyki. Opowiadasz, Nato, o kruchości obecnej chwili, o spłaszczaniu przez czas murów, zdałoby się dzisiaj nie do przebycia. Pozdrawiam

[Nata_Kruk]

Odczytałam komentarz i ... przeszłam na stronę główną,  a nie mam zwyczaju zostawiać gościa bez odpowiedzi.

Szarobury, ładną refleksję zostawiłeś mi po przeczytaniu.... :)

A mury... jedne stoją, że nijak znaleźć w nich choćby przesmyk, inne są (z)burzone, a w międzyczasie

ciągle rosną nowe i to chyba boli najbardziej.
Dziękuję za odwiedziny, również pozdrawiam.

 

 

Edytowane 13 Grudnia 2017 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

Bardzo mi się podoba. A "nieujarzmione pasjanse czasu" (jeśli pozwolisz) - biorę do języka codziennego.
A dlaczego by nie?

Pozdrawiam

bb