Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Ja tam nie muszę nigdzie wsiadać,
aby po świecie szukać wrażeń.
Tyle się wokół rzeczy składa,
tyle się spełnia pięknych marzeń.

Wiem, że i na mnie przyjdzie pora.
Radość w mym sercu też zabłyśnie
i kropla szczęścia spadnie spora.
Sprawi, że wianek zmartwień pryśnie.

Niech jedzie pociąg byle jaki,
na koniec świata - jak najdalej.
niech zaczerwienią pola maki,
niech słońce w sercu żar rozpali.

Ja będę śpiewał, jak co roku,
kiedy wakacji czas nastanie:
"Mazury polskie - pełne uroku,
w was jest to moje zakochanie."

Może się uda tak po cichu,

dni kilka nad jeziorem spędzić
Tak, ani widu, ani słychu,
telefoniczne zerwać więzi.

Znaleźć nad wodą jakiś barak
lub w pensjonacie - niekoniecznie.
Wziąć sobie łódkę albo kajak,
popływać w słońcu - bezszelestnie.

Nareszcie pobyć sam ze sobą,
serca swojego głos usłyszeć.
poleżeć w słońcu gdzieś nad wodą
i kontemplować wokół ciszę

 

 

kwiecień 2004

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witaj Jacku - takie piękne  jasne  i  zrozumiałe wiersze uwielbiam.

A już o marzeniach szczególnie mi leżą.

W taką kapryśną pogodę wiersz  w sam raz.

                                                                                                                                                                pozd.

Opublikowano (edytowane)

a ja po cichu sobie marzę
że na wywczasy zimą ruszę
wszyscy szukają letnich wrażeń
a ja zimową kocham  ciszę

 

w puchowe czapy lasy ubrane,
pola okryte srebrzystym pledem
no a na drogach powłoki szkliste
co to nikomu niepotrzebne

 

prócz takich mnie podobnych garstce
co  przejść spokojnie nie potrafią
bo  chcą się ślizgać na ślizgawce
gdy dzieciak w środku stoi górą

 

i nad rozsądkiem władzę dzierży
każe zapomnieć, że lumbago
i że skolioza  kości dręczy
lecz wykazuje się odwagą

 

na szklankę wbiega z błyskiem w oku
z włosem rozwianym miną dziarską
a kiedy upaść mu się zdarzy
to nic - powiada, było warto!

 

:))

 

 

Edytowane przez Bożena Tatara - Paszko (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a czasem babcia się zapomni

przejedzie się po tafli lodu

na sankach z górki sobie pomknie

tak jak bywało to za młodu

 

to cóż że wnuczek inni patrzą

że może nie tak zgrabnie teraz

ale wiadomo było warto

bo jeszcze w żyłach primavera

:))

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Jacku, letni odpoczynek na Mazurach, to dobry wybór... :)

Lekka treść traktuje o chęci wypoczynku,  ale czy tylko o wypoczynek chodzi.?. spróbuję pójść dalej.

Wyczuwam  potrzebę odreagowania, stąd myśli o wyjeździe.. "byle czym" ale "jak najdalej", żeby wreszcie pobyć sam na sam. 
Chyba nawarstwiły się jakieś "złe siły", które w samotności trzeba przegnać.

A gdyby, wers trzeci w III- ciej, zapisać.. już się czerwienią pola maki.. proponuję tylko.

Pozdrawiam.

 

Opublikowano

tutaj niech powtarzane celowo..  niech się to stanie, niech tamto itd.

Przez całe życie uważałem i uważam, że czasem trzeba pobyć w samotni, nie koniecznie w klasztornej celi, aby się  po prostu wyciszyć. Każdego dnia atakuje nas medialny szum, znajomi ze swoimi problemami, rodzina a teraz wnuki.

A dziadek ma prawo do spokojnego przemyślenia i zrobienia co jakiś czas  remanentu w głowie.:))

Pozdrawiam

  • 4 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pozwólmy By nasze sny    Płynęły jak fale    I nie mówmy "ale"   Bo żyjemy  Tu i teraz    Starając się  Dotknąć dłońmi nieba    I myśląc o tym  Co przyniesie jutro    Gdy nieznane Stanie się poznanym    Już wkrótce...
    • @Robert Witold Gorzkowski Przy niedostatecznej ilości materiałów na wyjeździe muszę posiłkować się internetem. Kiedyś to nadrobię. Wiek wcześniej Gorzkowscy przeprowadzili rokosz względem króla w Krakowie i musieli udać się na banicję. Siedmiu synów rozpierzchło się na siedem stron świata i jeden trafił na Warmię stając się pradziadem Franciszka. Jak powszechnie wiadomo Franciszek był zwolennikiem konstytucji 3 maja oraz likwidacji pańszczyzny i poddaństwa chłopów. Należał do klubu jakobinów polskich. Uczestniczył w planowaniu i przygotowaniach do powstania kościuszkowskiego, w czasie którego brał udział w insurekcji warszawskiej pod przywództwem Jana Kilińskiego. Insurekcję w Wilnie przeprowadził gen. Jakub Jasiński. Po upadku powstania znalazł się na Podlasiu we wsi Cisie, gdzie został przywódcą spisku, organizacyjnie opartego na sieci parafialnej, mającego na celu walkę zbrojną o niepodległość a po wygubieniu wilczego rodu czyli wyzyskiwaczy chłopów do których zaliczył i księży, wprowadzenie ustroju republikańskiego. Środowisko chłopskie uznawał za ważną siłę polityczną. W czasie swojej działalności wśród niepiśmiennych chłopów kolportował ulotki zaopatrzone w rysunki. Po wykryciu prowadzonej agitacji, został w 1797 aresztowany wraz ze współpracownikami i uwięziony w Krakowie przez władze austriackie. Po długim śledztwie w 1802 skazany na karę śmierci. Cesarz Franciszek II Habsburg zamienił karę śmierci na banicję. Po pobycie na emigracji w 1807 zamieszkał w Warszawie, opracowując projekt uwłaszczenia chłopów. I być może projekt by ujrzał światło dzienne gdyby nie wybuch w 1830 roku powstania listopadowego pod przywództwem kapitana Piotra Wysockiego.    Sprawa chłopska była niewystarczająco uwzględniona podczas Powstania, co było kluczową przyczyną klęski zrywu. Elity polityczne były niechętne ustępstwom na rzecz chłopów i ograniczeniu własnych przywilejów, co było sprzeczne z potrzebami społecznymi. Tego samego roku umiera Franciszek nie doczekawszy się ziszczenia swoich postulatów. Gdyby nie umarł mógłby powiedzieć a nie mówiłem? Polak głupi przed szkodą i po szkodzie.
    • @Migrena toż to arcydzieło umierania jak: Śmierć nie jest krzykiem, lecz ciszą w płucach. Jak trafnie to ująłeś ból tysięcy istnień co noc po trochu tracących życie przez przeżywanie przy bezdechu. 
    • @Sylwester_Lasota dlatego jak śpiewał Młynarski róbmy swoje, róbmy swoje podoba mi się wiersz
    • @Roma dzięki, choć muszę przyznać, że aż za lekki. bukowina II zdaje się ambitniejsza (taki był zamysł)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...