Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ładne, ale posłuchajmy drugiej strony:

 

Chyba nie wiem co mówię  - dobrze wiem, doskonale!

Wzbudzać litość, to umiesz. Kłamstwo jedną z Twych zalet.

Masz kochanków na pęczki,  przez drzwi przejść jest mi trudno

Mówisz: „ wrażeń chcę więcej”  - żyć w spokoju Ci nudno

 

Właśnie zbieram manatki  i na zawsze odchodzę

Daruj gatki i szmatki. Dłużej zdzierżyć nie mogę.

Właśnie strząsam  uczucia które kiedyś do Ciebie…

Twój telefon – wyrzucam.  Płaczą chmury na niebie.

 

A tak miało być pięknie,  aż do późnej starości.

Teraz serce mi pęka  i się trzęsę ze złości,

że się nabrać tak dałem słowom pustym szeptanym,

na  plik wdzięków i zalet, Teraz spadam na amen!

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A ja  solidarnie... ;)

 

Albo lepiej już odejdź jeśli taką masz wolę,

obiecuję - rok minie i zapomnę o tobie.

Przepaść odda mi ręce i odrodzą się chęci,

dym bez ognia rozpełznie poza krańce pamięci.

 

I już ciebie nie poznam, kiedy zechcesz powrócić

poukładam od nowa to co śmiałeś odrzucić.

Podaruję innemu moje myśli i wiersze

co kochanie doceni, mimo że nie najpierwsze.

 

:)

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oj Marcinie,

jeśli  malarz namalował akt,  czy to znaczy, że spał z modelką?

Malował przy pomocy pamięci i fantazji. Wszak każdy facet wie jak wygląda kobieta.

Mam dobry nastrój od dawien dawna. Dzisiaj Gdyni świeci słonko, a w moim serduchu kwitną kwiatki i chce mi się pisać każdą literkę innym kolorem (tylko chyba nie wolno)

 

Drugą zwrotkę należy czytać następująco:


nie potrafię, przepraszam, się na twoje odejście przyszykować,

Pozdrawiam Cię serdecznie, Marcinie i dziękuję :)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za babskie wsparcie, Bożenko :)

 

Ps. Bardzo mi się spodobała Twoja wierszowana riposta. 

Mogłaby żyć samodzielnie i funkcjonować z tytułem, może Cię namówię?

 

Na marginesie dodam, że wiersz ma dziesięć lat,

miłego dzionka :)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Takaś pewna swojego "poukładasz od nowa"

a żyć umiesz normalnie i nie tylko czarować

chcesz się mienić w kolorach a w szarości też umiesz

każdą chwilę docenić czasem skryć się w zadumie

 

aby potem malować niebezduszne pejzaże

i z palety brać słowa by ze smakiem je ważyć

więc podaruj innemu co uważasz za piękne

jeśli się nie odmienisz - jestem pewny - ucieknie

Opublikowano (edytowane)

Prawda napisana na płotach

Kobiety zawsze odwrócą kota

dostałeś numerek na widzenie

To twoja wina jej czas przecież w cenie

 

Odchodzisz nie dobrze Ty musisz miec inna 

bo ona to wierna kochana niewinna

 

 

 

 

Ps. Gdzie te słońce

W gdyni dzisiaj pochmurno

Oj Pinokio Pinokio: P

 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam -  jak widać wszyscy dobrze się bawią - co znaczy że wiersz  spełnia  oczekiwania.

Miła Alicjo mi też przypadł  z tym zamiarem powieszonym na słowach 

oraz świerszczem  i kawką  - wszystko to ma sens.

Jak zwykle u ciebie czytelnik się nie nudzi.

                                                                                                                            Udanego życzę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  
    • @Migrena Najserdeczniej Dziękuję!... Z całego serca!... Pozdrawiam!   @violetta I słusznie!... Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...