Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zima

geniatk
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/159674-zima/

Rekomendowane odpowiedzi

geniatk

geniatk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

"Zima"

Biała zima nie nadchodzi,
Ale chyba nic nie szkodzi, 
Zdąży jeszcze śnieżek spaść, 
I będziemy w śnieżki grać. 
Kurtki ciepłe ubierzemy, 
Sanki z szopki wyciągniemy, 
Z górki sobie pozjeżdżamy 
Lub na kulig pojedziemy. 
A gdy trochę już zmarzniemy, 
To do domu powrócimy, 
Przy kominku usiądziemy, 
Czekoladę wypijemy
I koteczki pogłaszczemy, 
Potem wierszyk napiszemy.

Edytowane przez geniatk (wyświetl historię edycji)
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Myślę, że maluchom taka treść "zagrałaby" w uszach, poprzez swoją prostotę.

Zima jako taka, powinna, lub bywa biała, dlatego w tytule słowo "biała", wydaje mi się zbędne, poza tym, 

stanowczo za dużo trzeciej osoby l.mng, co drażni w czytaniu, ale jeśli tak chcesz, trudno, ale wers dziewiąty, chyba lepiej zabrzmi... a gdy trochę już zmarzniemy... natomiast dwunasty, zmienić by można na.. czekoladę wypijemy... a nie "czekolady napijemy", a "się" gdzie zgubione.?

Pozdrawiam.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/159674-zima/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Matulko

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Manek dziękuję
    • Moondog
      Żona szczęśliwa

      Przez Moondog · Opublikowano

      @Marek.zak1 przychodzę zawsze z porą ksjężyca Jak on prosto w ramiona kochanki  Nie znaczę więcej niż intercyza Rankiem wychodząc tylnymi drzwiami   To tak z innej perspektywy. Bardzo liberalne podejście do życia i relacji bo stereotypowo facet ma większe skłonności do skoków w bok    Pozdrawiam 
    • Naram-sin
      Niewidzialni

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ciepełko? W kostnicy? A może to wiersz o efekcie cieplarnianym?
    • janofor
      Niewidzialni

      Przez janofor · Opublikowano

      Tłum niewidzialnych na naszych ulicach mknie rozebrany do krwi oraz gnatów. Pędem biedaków, bezdomnych tłum gna ów prosto w ciepełko z napisem kostnica.   Tłum niewidzialnych — na czyich ulicach? Tych, którzy są na nich kiedy zmierzchnie. Oni spiąć na nich opuszczają je we śnie lub kiedy zgaśnie w latarni dusz iskra.   Beton i ziemia — plastik oraz słońce. Bardzo odległy blask smutny z zapałek. Beton i ziemia — przedsionek do końca   i koce do cna, do nitki wygrzane. Beton i ziemia — nie wszystko stracone — beton dla ziemi, ziemia ciałom kalek.
    • Relsom
      Ojciec i syn

      Przez Relsom · Opublikowano

      O synu mój — głos w gasnącym dzwonie,  czy słyszysz mnie, gdy cień się kładzie?  Gdy noc, jak welon, snuje się po tronie  dni, których nie odzyskam w zdradzie?   Kochałem cię w milczeniu ścian,  w spojrzeniu, co nie znało słowa —  lecz serce drżało — jak pusty dzban,  gdy wiatr w nim szuka snu – bez słowa.    Twój śmiech był światłem, lecz ja, z        kamienia,  nie znałem blasku – tylko cień.  Więc gubiłem cię… bez pożegnania,  jak dusza gubi ślad przez dzień.    Teraz, gdy tętno gaśnie w zmroku,  a mgła spowija każdy ruch —  widzę cię znów — u twojego progu,  z dzieckiem na ręku — jak dawniej Bóg.    Niech twe ramiona nie znają chłodu,  niech dłoń twa trzyma świat bez win.  Ja odejdę — w cień, wśród lodu —  lecz we mnie zawsze: ojciec i syn  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...