Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

przemyślenie

bazyl_prost
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Krzysic4 czarno bialym

Krzysic4 czarno bialym

Opublikowano
Opublikowano

A mi się podobają te orty.

Gdyby nie to, że Bazyl jest wprawnym poetą też zwrociłbym uwagę by poprawić błędy, ale w odbiorze tego wiersza mi to nie przeszkadza, ponieważ dzieki nim można wyczuć (fałsz błąd zaprzeczenie) słów danego wersu.

Sam stosuje ten sposób by pokazać właśnie brzydotę głupotę lub fałsz jedynie pogrubiam same słowa by było wiadomo, że jest to celowy zabieg. Ale chyba wprawny zna ortografię i nie musi czegoś takiego robić.

 

befana_di_campi

befana_di_campi

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Proszę bardzo, wszystko jest do podobania. W prywatnych mailach albo własnych (i za własne pieniądze, wydanych publikacjach), ale nie na literackich Portalach, gdzie mamy się podobno uczyć?

Natomiast to, czy jest ktoś "wprawny" lub nie, na dodatek "poeta" to do skromnej b_d_c osobliwie nie przemawia ;) Ma ona bowiem własne zdanie i tą opinią się według osobistego kompasu, kieruje.  

1
Krzysic4 czarno bialym

Krzysic4 czarno bialym

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I tak powinno być :) 

W prozie też czasem pisarze jak choćby wielki grafoman (jak sam siebie nazywa) A.Pilipiuk pisze z błędami by np podkreślić, że ktoś sepleni. Ostatnio ułożyłem krótki eksperyment "Fenomen", w którym jedynie pierwsza i ostatnia litera w słowie jest na swoim miejscu, a  mózg potrafi odczytać poprawnie słowa i czytać płynnie wersy.

Uwielbiam język polski ale lubię też przemyślane błędy. 

Ale trudno dyskutować o gustach ;)

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Corleone 11
      Dzisiaj (23)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      Gdy po blisko pół godzinie Milanek zasnął - uprzednio nagabując mnie, aby Jerzy przyszedł i opowiedział mu drugą po mojej bajkę - posiedziałam przy nim jeszcze kilka chwil, aby być pewną, że się nie obudzi. Dopiero wtedy wyszłam z jego pokoju i skierowałam się do salonu, skąd dobiegały przyciszone głosy. Gdy tam weszłam, zobaczyłam Jerzego rozmawiającego z moją mamą.     - Aha, polityka - stwierdziłam, odsuwając sobie krzesło, siadając obok niego i biorąc go za rękę.    - Ale komentowana ostrożnie i z poszanowaniem dla cudzych poglądów - uśmiechnęła się moja mama. - Jerzy na ten temat wypowiada się bardzo... oględnie - przez chwilę szukała innego słowa, aby nie powtórzyć "ostrożnie".    - Mamo, bo jego poglądy są nietypowe - stwierdziłam z przekonaniem. Zupełnie tak, jakbym miała czas poznać je wszystkie, przeargumentować je we wspólnej rozmowie, a później samej przeanalizować. - Jego widzenie świata - kontynuowałam - jest ponad i pozareligijne. Dlatego liczą się dlań wartości, przede wszystkim te duchowe, a nie którakolwiek wiara jako system nakazów i zakazów, głoszony i wspierany autorytetem czy też powagą instytucji jak Kościół Katolicki.     - Zdążyłam już dojść do takiego właśnie wniosku - zaczęła powoli odpowiadać - jak i do tego, że musiał pan poświęcić wiele czasu na przemyślenia i na poukładanie ich w spójną całość.    - Tak właśnie jest, proszę mamy - Jerzy po raz kolejny uścisnął mi dłoń.    Spojrzałam szybko na mamę, a potem na niego. Uśmiechnęła się ledwie zauważalnie, z pewnością jednak Jerzy zauważył jej uśmiech - nie tylko ja. Z jednej strony zadowolona i szczęśliwa, z drugiej pamięć o byłym przejęła mnie nagłym chłodem. Mimo znaczniejszej różnicy wieku on też rozmawiał z moją mamą na różne tematy. I nic wtedy zapowiadało, że...     - Czyli najprawdopodobniej uznaje pan wędrówkę dusz i  wiele światów albo wymiarów - podjęła.     - W rzeczy samej - przytaknął Jerzy.    Znów rzuciłam mamie szybkie spojrzenie licząc, że zrozumie, iż zaczynam czuć się nieswojo. Dłoń zaś  Jerzego ujęłam mocno swoją lewą, a paznokciem palca wskazującego prawej przeciągnęłam po jej wierzchu, zostawiając znikającą błyskawicznie jasną linię.     - Mamo, odprowadzę Jerzego - skierowałam swoje słowa do niego równocześnie. - Dobrze? - zapytałam, chcąc złagodzić wyczuwalne w moim tonie zdecydowanie.     - Zrobiło się już ciemno - zaoponował. - Lepiej zatelefonuję po taksówkę. Odwieziesz mnie i wrócisz tą samą bezpiecznie do domu. I dasz mi znać, że dojechałaś i że wszystko jest w porządku. Zgoda? - uścisnął mi dłoń, spoglądając na mnie wyczekująco.     Ledwie powstrzymałam się od przytulenia się doń.    - Zgoda - odparłam, "mój ty Jerzy" dopowiadając w myślach.       Voorhout, 16. Kwietnia 2025 
    • Jacek_Suchowicz
      kalosze

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Kwiatuszek nawet o tym nie pomyślałem:)
    • Somalija
      ***

      Przez Somalija · Opublikowano

      @violetta Nić przepływu energii pomiędzy duszami...
    • Kwiatuszek
      kalosze

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz W kaloszach można rozdeptać ślimaka:-))) Ładny wiersz, pozdrawiam;-)
    • Jacek_Suchowicz
      kalosze

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Domysły Monika dobrze dobrany kalosz w wodzie na pewno nie utknie służyć ci będzie wiernie w Turku Koluszkach i Kutnie :) dzięki

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      to się Tobie tylko tak zdaje bo kalosze powiodą w obejścia w listopadzie marcu i maju może masz kalosze szczęścia :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...