Zgłoś

niedbale porzucona samotna po przejściach lekko sfatygowana bez perspektyw na przyszłość póki nie dostrzegły jej oczy chwilę później dłonie wzięły ją w ramiona westchnęła przewróciła kartkami szczęśliwa i pozwoliła zabrać się gdziekolwiek by wspólnie przeżywać przygody      

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Annna2 Annno, dziękuję że przeczytałaś mój wiersz. Jako "początkujący" w tej dziedzinie bardziej oczekuję konstruktywnej krytyki. Takiej, po której westchnę, no ma dziewczyna rację i to zapamiętam sobie. Czytałem Twoje wiersze i Ci ufam. Szczególnie zależy mi na tym wierszu, gdyż z przyjaciółmi zamierzamy taki pomnik Kamiennej Matki zbudować. Zainspirowało nas zdanie, że Matka jest jak pomnik którego jeszcze nie ma, a już jest gotów. Serio, zakładamy fundację i będziemy zbierać pieniądz. Ale to jest zupełnie inna historia. Więc bardzo proszę o parę wskazówek dotyczących wiersza, bo chcemy go dołączać do próśb, listów czy maili. Było by super. Zależy nam bardzo, aby ten wiersz jako wizytówka Fundacji był na przyzwoitym poziomie. Pomóż, Karma, to cudowne stworzenie, lubi wracać. A, i jeszcze, nie bardzo klapuję o co chodzi w tych nawiasach z dzióbkiem i gwiazdką w środku. Hej, serdeczności.

@Somalija Zastępczą, ale wszyscy sąsiedzi są za tym, żeby Rosja grzęzła w niej i słabła. Chiny, Stany, Turcja, Kazachstan. My zresztą także. Reagan wmanewrował ZSRR w zbrojenia i się stało. Rosja ma pół Azji ze wszystkimi surowcami i jest już zwasalizowana gospodarczo przez Chiny, a jeszcze się wykrwawia. Trzeba być dobrej myśli Pozdrawiam

to trzeba leczyć   arytmię wzruszeń słowa przekraczające wszelkie normy zwyrodnienie wierszy   echo rozhulać pomiędzy żebrami w przewlekłych niedopowiedzeniach w niewydolnej puencie niedołężnych wersach   i już na czczo zakamarkami bez latarni bez smutnych oczu unikając każdego z tych miejsc które można by nazwać tęskno przeczekalnią dojść tam gdzie sprawdzą   z krwi: ile we mnie poety       przepracowywanie popełnionego kiedyś wiersza "kompleksowo"

Trzymam w garści czystą białą kartkę szkicuję na niej rysikiem koncept szary ogród dążeń nad nim promień doda barw albo spali na zawsze   Piórem dodaje wokół legendę  nawet jeśli grafit w otchłań wpadnie niebieski pozwoli mi znów wiedzieć  jaką trasę miałem na obrazie   Miałem kilka haseł i motywacje ale gdy sprzątałem stare ambicje pogniecione, gryzące jak żmije znowu wyrzuciłem nie tę kartkę