Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

czy wiatr może dogonić echo

czy sny boją się przepaści

czy śmierć umie się kłaniać

czy księżyc kiedyś spadnie

 

czemu kwiaty przekwitają

czemu ptaki nie płaczą

czemu Bóg wymyślił zimno

czemu mamy jedno słońce

 

dlaczego wojna rodzi pokój

dlaczego zdrowy nie choruje

dlaczego miłość zdradza

dlaczego prawda boli

 

kto pierwszy ugotował jajko

kto pierwszy się zakochał

kto pierwszy powiedział głupi

kto pierwszy wymyślił krzyż

 

po co człowiekowi szaty

po co kłamstwo cieszy

po co potrzebna prawda

po co piszę ten wiersz

 

może ktoś z was tu zajrzy

może mnie uświadomi

może dowiem się prawdy

może mnie nie zaboli

 

 

 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nie odpowiem na wszystkie pytania, ale na jedno może dam radę:)

''dlaczego zdrowy nie choruje ?''

 

 

Silny układ odpornościowy potrafi się przeciwstawić wirusom i bakteriom. Co sprawia, że jedni ludzie są bardziej odporni i nie chorują, a drudzy mają słaby układ odpornościowy i nieustannie zapadają na jakieś choroby. Od czego zależy odporność organizmu?

 

Odporność organizmu to zdolność organizmu do obrony przed czynnikami chorobotwórczymi zewnętrznymi (np. bakteriami, wirusami, toksynami) lub wewnętrznymi (komórki zmutowane, nowotworowe). Jeśli jest słaba, nie potrafi odeprzeć ataku drobnoustrojów. Wówczas zarazki osiedlają się w drogach oddechowych, uszkadzając śluzową nosa, gardła i krtani, albo wędrują dalej – do oskrzeli lub płuc, wywołując stan zapalny. Z kolei jeśli układ odpornościowy jest zbyt aktywny, może dojść do rozwoju chorób autoimmunologicznych lub alergii.

PozdrawiaM.



 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Witaj  Bożenko -  dokładnie tak jak napisałaś - dziękuje ci bardzo że byłaś.

 

                                                                                                                    Udanego popołudnia życzę

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pytanie goni pytanie. Wiersz nazwałbym "poetyckim testem". Dla mnie szczególnie frapujące pytania zadane w utworze to:

czy śmierć umie się kłaniać - kojarzy mi się z tytułem książki "O człowieku, który się kulom nie kłaniał". Pozycja radziecka z dawnych lat. 

po co człowiekowi szaty - tu się kłania Andersen i "Nowe szaty cesarza". 

po co piszę ten wiersz - to pytanie szczególnie ciekawe. Kogo pytasz? Ogół czy siebie?

 

Same pytania bez znaków zapytania - to też ciekawe. :))) Pozdrawiam J. 

 

Nawet zwierzak pytają (z całym szacunkiem dla Autora powyższego wiersza. 

 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Na te wszystkie pytania peel musi znaleść odpowiedż sam w swoim wnętrzu, na tym polega życie. Z resztą wydaje mi się, że są to pytania czysto retoryczne, tak jak u Grechuty.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdr.

Opublikowano

Witaj Marlett - wielkie dziękuje za czytanie tych niby prostych pytań - 

Dziękuje za tak obszerny kom.i przepraszam że dopiero odpowiadam  - tak jakoś wyszło.

                                                                                                               Radosnego dnia ci życzę

Opublikowano

Miła Justynko - fajnie że zajrzałaś - wielkie dzięki za czytanie  oraz tak miły komentarz.

A pytanie i do ogółu i o siebie...

Jeszcze raz dziękuje i życzę dużo miłego.

                                                                                                                                Pozd.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  dziękuje za czytanie i kom. - oraz za Marka Grechute - miło posłuchać

tekstu  podobnego do  wiersza...

Jeszcze raz dziękuje.

                                                                                                                   Dużo miłego życzę

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj muszę stanowczo zaprotestować. Janina Broniewska z domu Kunig, autorka powieści p.t.: "O człowieku, który się kulom nie kłaniał" była Polką, żoną poety Władysława. Co prawda należała do Związku Radzieckich Pisarzy Białorusi, ale była również prominentną działaczką Związku Literatów Polskich. W  WP dosłużyła się stopnia majora.Była autorką wzoru orła, z którym na mundurach wyruszyli kościuszkowcy do bitwy pod Lenino. Orła nawiązującego do tego na nagrobku Władysława Hermana w katedrze w Płocku. Być może miałaś na myśli "Opowieść o prawdziwym człowieku" Borysa Polewoja?

Edytowane przez kot szarobury (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Po co? Dlaczego? A czy możliwe? Dokąd? Którędy?

Zdolność stawiania elementarnych pytań i poszukiwania na nie odpowiedzi jest cechą człowieczeństwa.

Pewne pytania stawia się niezmiennie, niezależnie od pokolenia, w którym się zaistniało.

I niezmiennie udziela się na nie odpowiedzi. Najczęściej takiej samej jak tych przed nim i tych po nim.

Będziemy pytać do samego końca...

Opublikowano

kocie obie te książki są piękne i nie ma znaczenia, kiedy powstały. Może ktoś nie doceniać wartości obu pozycji, nie znaczy , że nie mają klasy, mimo iż okres, kiedy powstały był "trudny:" Kiedyś "straszyli nas niemal nimi", teraz "obciach" je czytać.Czasy się zmieniają, a WARTOŚĆ WARSZTATU NIE. Rosja to mądry Naród - wiesz o tym - prawda?

 

cud Stalingradu

 - krwawe łachy munduru

trupy zastygły 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie znoszę dzisiejszej poezji, ponieważ "dzisiejsza" poezja nie istnieje,  wszystkie utwory pisane są jakby z odgórnie ustaloną relacją do dawno zmarłych artystów, jakby ich głównym celem było jedynie pokazanie: "Widzisz co by na to powiedział Mickiewicz? Obrzydliwe, nieprawda? A więc jakie to dzisiejsze!". Współczesna poezja definiuje się nie tym czym jest, ale tym czym nie jest, tym co odrzuca, grając grę pozorów o zrzucaniu z siebie ołowianych kajdanów decorum, gdzie tak na prawdę jest to jedynie przeżuwanie starych trików z początków zeszłego stulecia, tym bardziej ironiczne, im bardziej przeżuwacz taki chce pomiędzy mlaskami perorować o swojej nowatorskości.    Czytelnikowi powinno się to od razu zdać nieautentyczne, a po czasie - zwyczajnie nudne. Nie ma w tej poezji prawdziwej istoty dzisiejszego życia, ponieważ cały czas oglądamy ją jedynie przez pryzmat osób trzecich - tych magicznych "klasyków", których okowy staramy się rozpierać, a więc dzisiejszą poezję czyta się jedynie jako fetyszystyczną pornografię, gdzie postacie mogą się pieprzyć, ale tylko ku zadowoleniu mężczyzny siedzącego na fotelu w rogu pokoju, a u nas tym Panem może być chociażby Mickiewicz. Z początku może to odbiorcę uwierać, można czuć, że stanowi się wbrew swojej woli część tej erotycznej zabawy, że także i rola odbiorcy jest w tej sytuacji nie tylko sztampowa, ale o zgrozo pożądana, i stanowi dla naszego niewidzialnego fetyszysty źródło zadowolenia. W takich momentach, można marzyć o ucieczce w inne czasy, w styl życia który nie byłby źródłem niczyjej satysfakcji, ale taki, który byłby po prostu "nasz". Kiedy zdajemy sobie sprawę, że nie ma w rzeczywistości ucieczki od zaplanowanego scenariusza, jedyne co pozostaje nas wypełniać, to nuda. Nuda. Nuda. Nuda. Kolejny wiersz. I kolejny. O niewziętym L4, o zakupach na obiad, o kolejce w przychodni albo o tym, że pani K. jest dzisiaj tak jakoś smutno.    Zawsze dostaniemy w tym momencie klasyczne (sic!) pytanie fanów danej poezji, tzn. "Czy to nie jest autentyczne? Czyż to nie jest istota sztuki?" Nie. To nie jest autentyczne. Jest tak autentyczne jak miłość w filmach dla dorosłych. Oczywiście, ruchy są całkowicie w porządku, może nawet bardziej przemyślane niż na co dzień, ale wszystko jest jedynie grane pod kamerę. I może coś nawet jest w tym porównaniu, może dzisiejsza poezja stanowi te same, fraktalne ruchy, w przód i w tył, i w przód, i w tył, wierzganie się w brudach codzienności, ale nie po to aby coś w nich znaleźć, lecz dlatego, że jakiemuś starszemu mężczyźnie ten brud na ciele się po prostu strasznie podoba.
    • @Tectosmith Z tego jestem kontent i ma już niech sprawdzę... @Tectosmith 415 wyświetleń, 2 lajki i 30 moich autorskich zaglądnięć :)
    • @SomalijaPo co nam pierwiastki:)
    • @Waldemar_Talar_Talar Poducha zazwyczaj lubi posłuchać, taka już jest.
    • @violetta Raczej odkryła... 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...