Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bajka o Ciesi i Wicusiu rozdz.II / część 3

bronmus45
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

bronmus45

bronmus45

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Przygody Ciesi i Wicusia

(rozdział drugi - część trzecia)

.

Za jakiś czas oboje podrośli dość znacznie

- Wicuś już doświadczony swymi wędrówkami

zmężniał, nabrał rozumu – nadal jadał smacznie,

więc i sił mu przybyło - zadziwiał lotami.

.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

Postanowił odwiedzić mrowisko znajome.

Długo nie musiał szukać, było całkiem blisko.

Lądując, wnet zobaczył orszaki ruchome

krążące wokół tronu, tworzące kolisko.

.

Na tronie zaś widocznym z daleka na wzgórku

siedziała Ona – Ciesia – Jej pokłony słano.

Wicuś się zmartwił, speszył, bo w swoim mundurku

wyglądał teraz przy Niej, jak giermek ułanów.

.

Nie wiedział więc co począć, tak był tym zmieszany;

już miał wracać z powrotem w kwiatki kolorowe.

Lecz i jego dostrzegli, został rozpoznany

jako wybawca Ciesi, teraz ich królowej.

.

Co tam się działo – rety – opisać nie zdołam

bo by mi słów zabrakło, a i gardło ściska.

Zaraz więc go wniesiono do owego koła

obok tronu królowej, tak już całkiem blisko.

.

Ciesia z początku zbladła, płyną łzy radości;

taka tym to spotkaniem była poruszona.

Dalej było cudownie, bo już mieli gości

na swoje weselisko - jako mąż i żona...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

cdn - z częścią trzecią WESELISKO

Edytowane przez Bronisław_Muszyński (wyświetl historię edycji)
4
Maciej_Jackiewicz

Maciej_Jackiewicz

Opublikowano
Opublikowano

i tak trzymaj Autorze

bajki zawsze były ponad czasowe i nawet jak czasem ktoś siebie ujrzał w bohaterach owych bajek

to tym lepiej

bo bajka poucza,zmusza do refleksji a jednocześnie bawi.

a te politwiersze to tylko denerwują i wprawiają w zły nastrój bo ileż razy można o tym samym pisać ?

trzeba mieć mądrość Stańczyka aby króla upomnieć dyskretnie i zabawić a nie obrazić.

pozdrawiam autora i oczekuję cd opowieści,która naprawdę mi się spodobała.

3m się

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Ostatnio w Warsztacie

    • CaiusDraxler
      W pułapce Napierały: Taniec z potworem

      Napierała, jak syrena,
      śpiewem wabił ich w sen,
      tańczyli w wirze szczęścia,
      w bajkowym świecie, gdzie brakło trosk.

       

      Lecz kątem oka dostrzegli cienie,
      czarne kształty, które psuły ład.
      Zatrzymać chcieli ten taniec,
      lecz ręce Napierały trzymały ich mocno.

       

      Uśmiech zniknął, twarz się zmieniła,
      demon w jego oczach błysnął złośliwie.
      Jego ręce rosną, oplatają,
      ściskają jak pnącza, nie puszczają.

       

      Wirują wciąż, coraz szybciej,
      kręci się świat, a Napierała nie odpuszcza.
      Demoniczny rechot wypełnia przestrzeń,
      przerażeni, rozumieją, że są w pułapce.

      Nie ma ucieczki, nie ma ratunku,


      tańczą dalej, w ciemność wciągani.
      W tym tańcu nie ma już raju,
      tylko cisza i śmiech Napierały.

       

      @CaiusDraxler To wiersz o wpadnięciu w pułapkę propagandy Napierały i tego konsekwencjach. Zamieszczam szkielet wiersza, który wyjaśnia o co  chodzi.

       

      1.Wprowadzenie do świata Napierały

      Napierała jak syrena – uwodzi ludzi swoją propagandą i opowieściami.

      Zaproszenie do tańca w bajkowym świecie, pełnym radości.

      Wirująca, szczęśliwa atmosfera – błogostan, brak trosk.

       

      2.Pierwsze znaki niepokoju. Odkrywanie prawdy zamaskowanej opowieściami o cudownym świecie.

      Dziwne, czarne kształty dostrzegane kątem oka.

      Rzeczy, które nie pasują do idyllicznego świata.

      Próba przyjrzenia się, ale napotykanie oporu.

       

      3.Próba zatrzymania tańca

      Bohaterowie chcą przerwać taniec, uwolnić się z wpływów, ale Napierała nie puszcza.

      Ręce Napierali stają się coraz mocniejsze, nienaturalne, jak pnącza.

      Napierała zmienia się – uśmiech znika, pojawia się zimny grymas.

       

      4.Przemiana Napierały

      Napierała ujawnia swoją prawdziwą twarz ukrywaną pod maską propagandy,

      Staje się potworem z wieloma rękami, który ściska bohaterów.

      Jego uśmiech zmienia się w demoniczny rechot.

      Bohaterowie czują rosnącą panikę, nie mogą się uwolnić.

       

      5.Zrozumienie pułapki

      Bohaterowie zdają sobie sprawę, że są w pułapce, ale nie ma ucieczki.

      Cała ta sytuacja staje się koszmarem, z którego nie ma wyjścia.

      Napierała trzyma ich wciąż mocno, zmieniając taniec w mroczny, nieodwracalny proces.

      Edytowane przez CaiusDraxler (wyświetl historię edycji)
      0

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...