Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Horoskop

Maciek.J
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maciek.J

Maciek.J

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Przed każdym związkiem uciekała rakiem
Zraniona kiedyś jak jadem skorpiona

Choć mówili o niej ma pazurki jak lew
Nie chciała już żadnego koziorożca
Czy choćby innego nędznego rogacza
Aż raz spotkała jednego wodnika
Który zaprosił ją na smażone ryby
Sprzedawane na wagę
Nie popatrzyła tym razem bykiem
Trafił do jej serca jak dobry strzelec
Zapragnął mieć z nią bliźnięta
Lecz i on zdradził ją - głupi baran
Przez niego została starą panną

Data dodania 2017-08-09 06:32
Kategoria Różne
Autor Maciek.J
Edytowane przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)
2
Bożena Tatara - Paszko

Bożena Tatara - Paszko

Opublikowano
Opublikowano

Podoba mi się pomysł nawiązania do znaków zodiaku.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bez tego "jak" byłoby lepiej -  skoro " uciekała rakiem", "nie popatrzyła tym razem bykiem",  "została starą panną" to i  "zraniona kiedyś  jadem skorpiona"  moim zdaniem byłoby bardziej na miejscu.

 

Jedyne prawdziwe "ale"  mam do rozpoczynania każdego wersu dużą literą.

Spróbuj kiedyś zacząć od wielkiej litery do kropki zamknąć myśl. Nie każ czytelnikowi zastanawiać się czy wiesz o czym piszesz!  ;)

 

Twoje własne słowa, odrobinę inaczej zapisane.

 

Przed każdym związkiem uciekała rakiem
zraniona kiedyś jadem skorpiona.

Choć mówili o niej ma pazurki jak lew
nie chciała już żadnego koziorożca
czy choćby innego nędznego rogacza.


Aż raz spotkała jednego wodnika,
który zaprosił ją na smażone ryby
sprzedawane na wagę.

Nie popatrzyła tym razem bykiem
trafił do jej serca jak dobry strzelec.


Zapragnął mieć z nią bliźnięta
lecz i on zdradził ją - głupi baran.
Przez niego została

starą panną.

 

Pozdrawiam :)

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      fizyka poezji

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • E.T.
      westchnienie

      Przez E.T. · Opublikowano

      @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • Alicja_Wysocka
      Portret kochanki

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • acatiiia
      Konsystencja (09.11.2021)

      Przez acatiiia · Opublikowano

      @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
    • Berenika97
      fizyka poezji

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam.  @viola arvensis Dziękuję za te słowa — rumieniąc się i to bardzo. Jeszcze raz  dziękuję i pozdrawiam.  @m1234Bardzo dziekuję! Świetnie, że  ta restauracyjna scena nabrała własnego życia! Lubię ten obraz -  nieszczęsny bohater za ścianą z książkami, zegarek nadający s.o.s., a czas stoi w miejscu jak kelner z menu czekający na zamówienie.  Może właśnie tak działa poezja i fizyka razem- jedna mówi "uciekaj", druga "zostań i oblicz", a Ty siedzisz między nimi i zastanawiasz się, kto zapłaci za deser. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...