Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Oczy należące do powiek
powędrowały tylko w im
znanym kierunku
powolnie opuszczając zasłony
puchowych ścian

kosze kwiatów
ozdabiają każdy kąt
i to jakby ponownie ktoś przywiązał skrzydła
lekkość zabrzęczała niespożyta
nawet gdy mozaikowy tłum wzniósł się obok
nie czuć było roztargnienia

pierwszy minuty zboczyły z dostojnej dwunastej
kiedy podeszła tanecznym krokiem
chwytając za dłoń -właśnie orkiestra rozbudziła
spokojnym walcem, bryzowaty głosik wyszeptał
nasz utwór

...miód na każdą ranę duszy
miód z rumieńców
które dzielisz ze mną
rysując kręgi na mych policzkach

przebiegła myśl prześcignęła otumanione
-nie pozwolę unieść się słońcu na scenę nigdy znowu
niech choć ten jeden łyk nektarowego strumienia
należy w pełni do mojej dyspozycji
zarzucę pętlę wokół słonecznikowych ramion
i przywiążę do Syzyfowego kamienia
aby świat mógł płynąć dalej

gruby kocur wybił w talerzu godzinę czwartą
kolejne postacie pryskały jak bańki z przesycenia bytem
jako jedyni nie odstępowaliśmy nawet na krok od dyrygenta
kiedy to wybijał coraz wolniejszy rytm

powietrze mnie złapało
palec na wargach zatamował je
-nie pytaj o rzeczy za które nic nie poradzę
jesteś wyróżnionym* stworzeniem
a ja tylko fantazją w twojej głowie

symfonia znienacka
ustąpiła miejsca
drgawkom i zimnym potom
sądzę że lekarstwa osiągnęły swój cel
-oznajmił doktor do obeznanych
i ze zgrzytem zatrzasnął Judasza.






* w niektórych wierzeniach ludzie upośledzeni psychicznie a także fizycznie należą do "wybranych" przez Boga

Opublikowano

A może by tak wreszcie ktoś o "zawartości"?

1. Rozbudowane, trochę za mocno. Czy to szkodzi? Urodzie opowieści raczej nie, bo dzięki oplataniu wątku wokół głowy staje się coraz bardziej intrygująca: "lekkość zabrzęczała niespożyta" i "zarzucę pętlę wokół słonecznikowych ramion".
2. Temat też jest plusem, bo jesli nie ludzie, to kamienie o tym wołać będą.
3. Mnóstwo oryginalnych metafor, najbardziej podoba się : "powietrze mnie złapało".
4. Sytuacja liryczna budowana poprzez rozliczne zabiegi, których omawiać nie będę, ale które dostrzegam.

Pozdrawiam. A.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Zwodnicze szczęście

Znalazłem całe sto złotych w starej marynarce.
Marynarka może wkrótce okazć się retro, ale banknot
jest jedynie świadectwem poprzedniej inflacji.

---------------------------------------------------------
Ryszard Krynicki "Kamień, szron", Kraków 2004, cyt. ze str. 68

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon TracyTracy Ktoś mi kiedyś powiedział że mam starą duszę  W takich czasach wychowali się moi dziadkowie  Uwielbiałam słuchać tych wszystkich opowieści  Zresztą wiele z obrzęd ów czy prac na roli pamiętam z dzieciństwa  Może dlatego tak głęboko się we mnie zakorzeniły

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Wiesz doskonale, że jesteś ładna... Wrzeszczy wręcz o tym każdy kawałek  wymuskanego, twojego ciała. Czemu więc miałbym jeszcze ci o tym, co wiesz tak dobrze, ciagle powtarzać?  
    • @Gosława Twoje wiersze o życiu dawnej prowincji otwierają we mnie wewnętrzne oko poetyckie. Te obrazy są i sielskie i mroczne zarazem.  Ówczesna wieś nie była oazą spokoju i dostatku a ciężkim kawałkiem chleba dla chłopów. Czytając Twoje wiersze, stają mi przed oczami obrazy Chełmońskiego czy Kossaka. Jest to realizm przedstawiony do głębi. Smutnej i nostalgicznej ale wyjątkowo pięknej.
    • @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Pewnie to co się nie stało, uczyniło miejsce temu co się stało potem. :) Pozdrawiam.  @GosławaBardzo dziękuję! Masz rację, doceniam, ale nigdy nie wiem, czy to przypadek czy przeznaczenie. :)  @iwonaromaBardzo dziękuję! :)  @andrewBardzo dziękuję za piękny i refleksyjny wiersz.  @viola arvensisBardzo dziękuję! Ależ pięknie podsumowałaś. Jestem zaszczycona. :)  Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @infelia@Leszczym@FaLcorNBardzo Wam dziękuję! :)
    • nieprawda — wszystko jest nieprawdą. mogę patrzeć na ciebie i nie znać cię, mogę omijać twój cień jak obcego w tłumie, ale po słowach nie pomylę się nigdy.   nawet gdy mówi setka ust, setka masek, bezbłędnie wskażę: to ty. ty jesteś prawdziwy, a wszyscy inni kłamią.   jego też — twojego znajomego — rozpoznam pod twoim imieniem, tak samo jak poznałam twój głos kiedy dzwoniłeś z jego telefonu, z cudzego życia którego dotknąłeś może dłużej niż na chwilę.   bo prawda nie leży w twarzy, w rękach, w numerach telefonów. prawda mieszka w tym, co drży na końcu słowa, nim spadnie cisza.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...