Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Elokwencja

Dominika7
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dominika7

Dominika7

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

To, co się starałam przekazać to apel, nie tylko o powszechnie pojętą kulturę językową, ale i o czystość samego języka polskiego, który przejmuje wszystkie obcojęzyczne -izmy. Miałam tu na myśli również dbałość o kulturę, która kryje się pod językiem danego narodu, o szacunek dla tradycji. Zawarłam tam też grę językową: elokwencja - bycie słownym - nie w znaczeniu dotrzymywania obietnic, ale posiadania bogatego słownictwa, w znaczeniu dążenia do doskonałości, oczytania  (Tak w dużym skrócie.)

No i chyba kulą w płot...

Krzysic4 czarno bialym

Krzysic4 czarno bialym

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Kiedyś tutaj spreparowałem rąbankę o kropce ... Niestety nie zapisuje tego więc przepadł było to coś podobnego do tego 

 

napisać wiersz " . " inteligent powie

że autor doszedł do środka istnienia 

Inny że to farsa "ściema"

i nic oprócz kropki nie ma 

Czy prawda jest tylko jedna 

kto dojdzie do sedna 

Edytowane przez Marcin_Krzysica (wyświetl historię edycji)
a.z.i_xxx

a.z.i_xxx

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Sztuka ma w dupie przekaz kulturowy 

ma tez w glebi glebokiej dupy etyke

to sztuka

sztuke bierzemy na klate 

to sztuka

czasami jest miloscia

czasami jest turpizmem

ale to caly czas sztuka

 

I choc jej nie rozumiemy

ona ma uczyc nie ignorancji.

lecz odprogrsmowac 

 naszesze zasyfione systemem

muzgi.

 

Edytowane przez a.z.i_xxx (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Oćma

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      ładnie - klimatycznie a przyznam się że pierwsze skojarzenie było z polityką: "jak oćma na trwałe zakryła kawałek świata"  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        w ciemności budzą się demony gdy oczy zamknięte nadaremny trud wpuść światło - ono cię ochroni zanim się spostrzeżesz już nie ma ich tu :)
    • mariusz ziółkowski
      sen trwa tylko chwilę

      Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano

      na światy sklejone horyzontem raz spojrzysz i jesteś pewien że wiesz najtrudniej pamięta się czekanie   ktoś domalował cię do tych spod sklepu   myśli jak haczyki czepiają się pędzla   ostatnio byłem na plaży tam słońce zachodzi latami
    • Somalija
      ***

      Przez Somalija · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Dzień bez słowa jest stracony. Dziękuję  ; )
    • Antanamir
      Deszcz który zna moje imię

      Przez Antanamir · Opublikowano

      Deszcz… to nie tylko woda z nieba — to wspomnienie czułego szeptu, który spływał po szybie gdy świat milczał.   To palce stukające w parapet jakby chciały powiedzieć: „Nie jesteś sam, słyszysz?”   W nim jest coś dziecinnego — radość biegania boso po kałużach, i coś dojrzałego — łzy nieba, które wie, że czasem trzeba się wypłakać, żeby znów było lżej.   Deszcz jest jak pocałunek, nieoczekiwany, a potrzebny. Czasem lodowaty, czasem ciepły jak Twoje dłonie, gdy przyciągasz mnie bliżej i szepczesz, że nie muszę się bać.   Uwielbiam, gdy przemyka przez włosy, jakby mnie głaskał, gdy nie mam siły prosić o dotyk.   W nim czuję rytm świata, niepowtarzalny, a znajomy — jak nasze serca, gdy idziemy razem bez słów pod jednym płaszczem, a mokniemy oboje.   Bo deszcz… to historia, którą zna tylko skóra. To pamięć bliskości, która nigdy nie przemija.   A gdy pada, słyszę, jak wypowiada moje imię, a może i Twoje — bo w kroplach zawsze jest coś z miłości.
    • Adam12
      Śnić się

      Przez Adam12 · Opublikowano

      Śnić się będą wszystkie Twoje Słabostki Brwi zmarszczy wiosenny wiatr W kolein świata utknięte mądrości  Nie sycą duszy gdy płomień zgasł    Lecz   Kwiat jaśminu nadzieją rozbłyśnie Jak zmartwychwstały z nicości barw Tętno promieni przetnie srebrzyście  ten kamień wzroku co w bezuśmiechu trwał   W końcu się słońca z księżycem zabratnią  Senność nie wskrzeszy upiornych chwil W zgodzie z słabością i w akceptacji  Nićmi złych zmartwień rozprują się dni

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...