Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Patrzył w chmurkę, gdy pod górkę
wolno kroczył,
nagle w główkę dostał piórkiem
między oczy:
rany boskie - słowo gorzkie
się wymknęło -
gdzieś posiałem moje całe
arcydzieło

może w ramy gdzieś u mamy
się upchało,
może wyszło w niezawisłość
nazbyt śmiało,
nie daj boże, w lesie może
gdzieś się skrywa,
a gdy przy tem lekko spite
będzie zgrywa

ech, cholera wściekłość szczera
już mnie wzięła,
będzie ściema, bo ja nie mam
arcydzieła,
no więc siadam gdzie popada
z piórem w ręce
i tak sobie dzieło skrobię
jak najprędzej

skacze piórem jak kangurem
po papierze
wizja nowa, nadbudowa,
w sukces wierzę, 
potem jętki, szmelc, baretki,
w dzieło włożę,
ujdzie w tłumie, nie zrozumie
nikt, a może
wprost nie przyzna, że chińszczyzna, 
tak ze strachu,
bo rzecz jasna, każdy z nas ma
lęk obciachu.

Opublikowano

już przez chwilę czoła chylę

fajne rymy

arcydzieło gdzieś się wcięło

bez przyczyny

lecz są wersy a z nich wierszyk

urokliwy

i czaruje wątek snuje

tak na niby

bez obciachu i bez stachu

autor kokiet

wie dokładnie że wiersz ładny

a nie gniotek

 

pozdrawiam

Opublikowano

Moi Drodzy, dziękuję wszystkim za przemiłe wpisy.

Dla kogoś, kto choć trochę uważa się za satyryka, uśmiech czytelnika jest najbardziej pożądana reakcją na to co pisze i powodem do poczucia niewielkiej choćby satysfakcji.

Za ten uśmiech Wam raz jeszcze serdecznie dziękuję :)))

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jacku, ta sympatyczna małpa od kilkunastu lat towarzyszy mi na różnych forach, byc może na ktorymś z nich sie spotkaliśmy.

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...