Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Hanna_Kumidaj
Cześć Haniu, widać w wierszu walkę podmiotu lirycznego z samym sobą... to nie jest zwykle użalanie się. Wydaje się że peel chce wyjść z jakiejś poprzedniej roli której gdzieś się nauczył albo sobie narzucił i teraz wie że nie jest już w niej mu wygodnie... ale co zrobić ze światem.... ? Podmiot liryczny żyje w grozie bo nie ma odwagi na definitywna zmianę to można by jakoś lepiej pokazać może... czuje się za dużo przejaskrawienia... peel nie wie jak wymazać swoje poprzednie imię... bo może właśnie to imię jest przejaskrawione....

Opublikowano

@Marlett
słuchaj ja nawet nie wiedziałam co to jest trolling. A co do Stanisława to po dziś dzień nie rozumiem czemu go wyrzuciliście... sorry ale mnie to meczy... nie chce się sprzeczać i dopytywać tylko z szacunku do was, ze wiecie co robicie. A co on mi zrobił ten Stanisław? A co Tobie?

Opublikowano

@Hanna_Kumidaj

Witaj Hanno - przerażasz mnie swoimi próbami - tyle w około ciekawych
rzeczy ludzi krajobrazów i miłości - czy nie możesz o tym spróbować napisać jakiś wiersz - wiem że ci się uda spróbuj - nie dołuj mnie .
Jesteś taka młoda - życie przed tobą - nie bój się otworzyć do niego bramy .
pozd.

Opublikowano

@Hanna_Kumidaj
nie wiesz o milosci bo musisz byc bardziej dla siebie delikatna zeby najpierw pokochac siebie... nikt nie kaze ci tego do razu pokazywac calemu swiatu... moga cie latwo pozrec ;) ... spokojnie duzo wyrozumialosci dla siebie samej ale nie wchodzacej w "robta co chceta" i "wszystko mi wolno" . Pomysl co dla Ciebie jest najwazniejsze i pisz o tym....

Opublikowano

@Hanna_Kumidaj
:) to czysta przyjemnosc dla mnie ... :)... powodzenia, bedziesz lwica taka jaka chcesz byc :) , uda ci sie ... jesli chcesz pokazac swiatu jakas w sobie zmiane to skorzystaj ze starych trikow celebrytek i zmien cos z wlosami... to jest taki sygnal dla swiata ze cos i w srodku Ciebie sie zmienia .... bedzie Ci latwiej zmienic "image" potem, ale przemysl to dobrze...

Opublikowano

gdybym miała się czegoś obawiać to właśnie strachu, gniewu i braku przebaczenia bo to one właśnie powodują w nas silne emocje uruchamiając w nas mechanizmy obrony lub walki. Nasze pierwotne instynkty, w naszej cywilizacji sprowadzają na nas więcej szkód niż pożytku...nie trzeba się jednak wstydzić strachu. To głupie się nie bać w ogóle. Strach może być silnym i potrzebnym motywatorem naszych działań ale ja wolałabym żeby moje działania motywowane były innymi uczuciami.
Gniew również niczym samym w sobie złym nie jest przynajmniej z punktu widzenia psychologicznego, mówi nam ze coś jest złego w sytuacji jakiej się znaleźliśmy. Z punktu widzenia moralnego gniew już jest zły bo jest wynikiem braku przebaczenia i chęci zrozumienia. Gniew jednak trudno opanować i już przestaje być nawet z psychologicznego punktu widzenia naszym sprzymierzeńcem. Opanowanie gniewu i strachu tylko po to aby go nie mieć niczym dobrym w sobie nie jest, to tylko chowanie głowy w piasek. Problemy powinniśmy się jednak starać rozwiązywać to chyba oczywiste dla wszystkich.

Opublikowano

@Hanna_Kumidaj
Widzę, że stajesz się Haniu najbardziej poczytną autorką na tym forum :) :) :).
Wcale mnie to nie dziwi, w Twoich tekstach jest coś niepokojącego i to przyciąga uwagę. Moim zdaniem mają one jakąś wartość, ale są jak surowe diamenty. Żeby zajaśniały blaskiem brylantu wymagają jeszcze ogromnej pracy. :)
Pozdrawiam i do poczytania :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Z deszczowej krainy:   - Jesienno-morowo, jak długo będzie jeszcze padać?! Martwi się szeregowy kolegą. Aż padnie jak długi.
    • @sam_i_swoiZgodzę się, ale czasami nie ujawniam swoich odczuć. :)  Dla mnie Twój wiersz jest jak zapis nocnego zmagania – koszmaru, który nie tylko straszy, ale też próbuje wedrzeć się do twojej świadomości i słów. Czuć tu walkę – między strachem a siłą. Zegar, którego wskazówka nie drgnie, tworzy obraz zawieszenia, jakby czas w koszmarze zatrzymał się. Jak zapis konfrontacji z czymś wewnętrznym i trudnym. To moja interpretacja - może płytka, ale jako czytelnik tak to odbieram. 
    • Na odprawie szpiegów:   - Będziemy jeszcze w kontakcie! Pocieszał "kabel" swoją "wtyczkę".
    • @Berenika97 :) Oj nie tak, lubię określenie spryciarz! :) Od dawna, lub od dawien, bawiąc 'parałem' się sztuczkami słownymi. Nie wiem jak te sztuczki przystają do języków obcych, ale w naszym ojczystym języku to coś nienazwanego. Dostrzegasz tylko wierzchołek, a jest tam (hoho) i więcej :) Opowieść nie cała, ale wystarczająca, zgodzisz się ze mną? :)  
    • @Migrena To mocny, mroczny tekst na granicy psychologicznego thrillera i tajemnicy kryminalnej. Niezwykła atmosfera dwuznaczności - nie wiadomo do końca, czy narrator jest świadkiem, ofiarą manipulacji, czy może sam staje się mordercą. Ta niepewność trzyma w napięciu. Grozę budują przedmioty - zardzewiały gwóźdź, ciepły młotek. I scena z córką i pytanie "czy to coś, co patrzy przez twoje oczy, też śni?" Budujesz niepokój i klimat narastającego lęku. Motyw snów, w których "śni się za niego" czy zapisków w dzienniku, których nie rozpoznaje - to niezwykły obraz psychologicznego rozpadu. To studium paranoi. Aż ciarki chodzą po skórze!  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...