Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

na wprost


luna_

Rekomendowane odpowiedzi

przechodzę nad sobą do innego wymiaru
gaszę obojętność

w głębi serca tęsknię za prawdą
szukam dróg które pomogą mi w pełni ją poznać
uczę się cierpliwości żeby
rozpoczynać wszystko od początku
w ciszy wyzwolonych myśli i dawnych niejasnych przypuszczeń

zobojętnienie wyzwala samotność
prę ciągle do przodu
tam gdzie mnie nogi niosą istnieją tylko pomięte życiem twarze
pośród zmarszczek ukryta jest wiedza o sensie życia
potrzebie oddechu i wiara w to że nastanie jutro

jutrem jest niepewność że prawda nie istnieje
a droga jest dziełem przypadku

mróz maluje na szybach ścieżki które można prostować palcami
rozgrzewam myśli
dziś
stanę przed lustrem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

chętnie nożyczkami bym powycinał:

przechodzę do innego wymiaru gasząc obojętność

tęsknię za prawdą
uczę się cierpliwości żeby
rozpoczynać wszystko od początku

zobojętnienie wyzwala samotność
prę ciągle do przodu
tam gdzie nogi niosą istnieją pomięte życiem twarze
pośród zmarszczek wiedza o sensie życia
potrzebie oddechu i wiara w jutro

czy jutro jest przypadkową drogą

mróz maluje na szybach ścieżki które można prostować palcami
rozgrzewam myśli
dziś
stanę przed lustrem

pozdrawiam Jacek

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Jacek_Suchowicz
Jacku, szanuję Twoje wypowiedzi. Są konstruktywne. Tym razem jednak moim skromnym zdaniem powycinałeś emocje, które towarzyszyły temu tekstowi. Bez nich traci sens. Tak mi się przynajmniej wydaje. Niemniej jednak bardzo dziękuję. To nie jest proste- poprawić tekst od góry do dołu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Każdy ma prawo widzieć po swojemu, co nie oznacza, że autor musi się zgadzać. Publikując na forum dajesz przyzwolenie czytaczom na wyrażanie opinii a Twoje zdanie jest ostateczne:)))
Pozdrawiam Jacek
ps wiersz wolny winien być lapidarny i stąd ta moja propozycja
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dared Racja !! 
    • Patrząc przez okno, tym patrzeniem raczej smutnym. Sponad parapetu w typie lastriko, w którym wyłupało się kilka drobnych kawałków w czasach mojego dzieciństwa. Podczas zabaw z młotkiem i śrubokrętem. W wojnę…   Testowane były wybuchy jądrowe na pacyficznych atolach czy na płaskich terenach Kazachstanu… Jeden z okruszków trafił mnie wtedy w oko. Łzawiłem.   Ojciec zezował na mnie gniewnym wzrokiem jak na przegraną walkę Goliata na polu bitwy. Nie było łatwo w czasie próby odzyskania prestiżu.   Ale szedłem w górę z mozołem.   Wspinałem się po obsypujących kamieniach.   Kilka razy obsunąłem się na stoku. Skrwawiłem sobie boleśnie kolano.   Pies wesoło szczekał, merdał ogonem. Ojciec kazał wyjść z nim na spacer.   I szedłem wtedy. I idę nadal w te czasy napełnione szczenięcym śmiechem.   Uciekałem od siebie.   Uciekając w świat pustych otchłani, w których ciszą napełniał się każdy oddech.   I każde ciężkie westchnienie.   I wszystko oddychało w dalekich gongach stojącego zegara.   Kiedy pewnego razu, wyrwany ze snu wołałem, przestępując próg drugiego pokoju… — nikt nie odpowiedział.   Nie było nikogo.   Szukałem długo wśród mżących w powietrzu pikseli znajomej twarzy ojca albo matki…   Lecz tylko wgniecenia na fotelach świadczyły o ich niedawnej obecności.   Podchodziłem ostrożnie do drzwi, próbując się porozumieć ze skulanym za nimi głosem. Pełen nadziei…   Kiedy je otworzyłem, chłód owiał moje skronie tym chłodem idącym ze schodowej klatki, piwnicznej głębi.   Na drewnianej poręczy odłupana drzazga, promień zachodzącego słońca. Falujące na ścianach pajęczyny… W ogromnym przeciągu trzask zamykanych drzwi.   (Włodzimierz Zastawniak, 2024-05-06)    
    • @agfka bywa i tak:)
    • Nie mam ostatnio motywacji do pisania, więcej czytam. Dziękuję za komentarz  :)
    • @Leszczym Po co Tobie ta polityka, nie słuchaj idiotów
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...