Robaki

[Leon_Zawiadowca]

biegnę
lecę
ku słońcu
ku chwale
więc skąd te robaki?
po co kocięta
puszyste wyrzuty sumienia?
naciskam spust
i giną
rozdeptuję
topię
i giną
zapominam
odchodzą
lecz w okrzykach chwały
słyszę ich śmiech
w promieniach słońca
widzę ufne oczy
dobiegam
w pustkę
w czarną otchłań
lecę
wyrok wydany
zwycięzcy skazani
i tylko robaków
żal

[Waldemar_Talar_Talar]

@Leon_Zawiadowca

Witaj Leonie - ciężki wiersz ale zaciekawił zmusił do refleksji - a to już coś ...
Oj żal żal tych robaków zwłaszcza świętojańskich .
pozd.

[Leon_Zawiadowca]

Dzięki. Rzeczywiście wiersz ciężki, bo inspirowany ciężkim tematem: historią niemieckiej właścicielki gospodarstwa, zwolenniczki Hitlera, która w czasie wojny znalazła w lesie kilku chłopców, którzy uciekli z transportu do obozu. Wzięła ich do domu, nakarmiła, umyła a potem zaprowadziła do lasu i zastrzeliła... I po pierwszym szoku stwierdziłem, że ta historia to tylko ekstremum codziennych zdarzeń... Tych wszystkich sytuacji, gdzie jeden człowiek wykorzystuje drugiego dla własnych celów, traktuje go jak przeszkodę albo stopień w karierze... I po prostu musiałem o tym napisać.

[Anna_Maria_Blondynka]

Drogi Leonie
Szkoda ze nie widziales mojej miny po tym jak przeczytalam ten wiersz, a jeszcze bardziej szkoda ze nie widziales po tym jak przeczytalam co cie zainspirowalo do napisania go.
Moglbys o tym napisac wiersz?

Pozdrawiam :)