grawitacja

[Krzysztof_Kurc]

czuję ciężar przesypanego piasku, a przecież za każdym razem to tylko garść
która bardziej rymuje się z miłość niż przyjaźń, i chwieje sekundą
przy próbie uwalniania słów, unikam głośnej modlitwy we wspólnocie grzechów
proszę pamiętaj, w trumnie połóż mnie na lewym boku
wtedy nie obudzę się przed siódmą rano, wiesz, że słabo słyszę na prawe ucho
jako popiół, przez chwilę będę ciepły, a później zacznę wietrzeć
razem z tobą, dowiedziałem się dzisiaj rano, że wyżej niebo jest ciemniejsze

[maria_bard]

@Krzysztof_Kurc

No to mam Twój znakomity, świetny wiersz.
Lekki, momentami zabawny.

Może grawitacja ma tutaj coś do roboty, ale nie upierałabym się.:-)))
Istnieje wszak wszędzie, a nie w jakimś szczególnym przypadku. Także - umyka codziennemu postrzeganiu:-) Chyba, żebyś ważył każde ziarenko piasku, których jest tyle, ile atomów w kosmosie...To już się robi sporo. Tak 10 do osiemdziesiątej potęgi.;-)

To tylko taka dygresja. zawsze "zjadę" ku fizyce, daruj.
Wiersz jest bardzo...
pozdrawiam.e.

[Krzysztof_Kurc]

@maria_bard
Dzięki za dobre słowo.
Lubię przemycanie fizyki i humoru, nawet tego czarnego.
Pozdrawiam

[Anna_Myszkin]

@Krzysztof_Kurc

Jest lekko, mimo ciężaru dotykanych tematów - widać, grawitacja opuściła Twój wiersz bez przenoszenia w mroki :)