Relikty

[Oliwier_Figiel]

Ona często sprawia ból
Często męczy dusze
Jest ostrzem które tnie myśli
Gdy w sobie je dusisz.
Jest ostrzem które przecina ciało
Gdy za dużo o niej myślisz.
Jest solą na ranie smutnego człowieka
i dozą niepotrzebnego ryzyka.
Często jej nienawidzisz
i często pragniesz się jej wyrzec
Często jej widok jest iskrą
która rozpala suche liście
Lecz często nie równa się zawsze.
I gdy raz za razem myśle, że wciąż czegoś pragnę
Nie wiem czy sam sobie na złość,
Czy może z braku wyobrażeń, błagam ją o litość
Zwłaszcza i często, gdy zimno przenika w mą kość.
Chyba nie skłamie, mówiąc że kocham ją wciąż,
choć często budzi we mnie największą i najgorszą złość.

[Waldemar_Talar_Talar]

@Oliwier_Figiel

Witaj Oliwierze - jak można kogoś kochać gdy czujem do niego czy niej wstręt .
Tak ja zrozumiałe twój wiersz .
Bo w moim odczuciu najgorszą i największą złość na na pewno
można tak nazwać .
pozd.

[Iru_De]

Ona często sprawia ból i męczy....10 sylab i przerzutnia
duszę. Jest ostrzem, które tnie myśli.....10 sylab
W sobie je dusisz, przecina ciało.......10 sylab

Gdy dużo o niej myślisz,jest solą.....10 sylab i przerzutnia
i na ranie smutnego człowieka...... itd. itd