****

[szarak_42]

Kiedy powietrze zadrży,
w gardle
jest jeszcze cisza.
Lepiej wiatrem
piekącej pustki nie poruszać.
Nóż się otworzy
zardzewiały
i rozchyboczą
plomby stare,
zakłują gwoździe
pod językiem,
a oddech stanie
znów ryzykiem.

Kiedy na gardle siedzi
dusza,
zagrzmiało
w dotąd drętwych uszach.

[szarak_42]

@stanisław_prawecki
Nie twierdzę, że jest jasno i dobrze, ale próbuję wytłumaczyć się:
Nóż otworzy się, a plomby się rozchyboczą (tu "się" jest w domyśle).
Zakłują gwoździe, które nagromadziły się pod językiem w wyniku złych doświadczeń. Tu zrobiłam literówkę, zjadłam "ł", już poprawiam.
Oddech stanie - tu znowu "się" jest w domyśle, ale może też być tak, że stanie (z wrażenia ktoś przestanie oddychać).

Przekombinowałam, najwyraźniej,
dzięki.

[Jerzy_Edmund_Sobczak]

Tak bym to ujął.


Kiedy powietrze zadrży,
w gardle
panuje jeszcze tylko cisza.
Bo lepiej wiatrem
piekącej pustki
z byle powodu nie poruszać.
Nóż się otworzy
zardzewiały
wnet rozchyboczą
plomby stare,
zakłują gwoździe
pod językiem,
a oddech stanie
znów ryzykiem.

I kiedy w gardle siedzi
dusza,
zagrzmiało
w dotąd drętwych uszach.

Dorotka, ty wiesz, że ja wszystkie rymowanki czytam głośno i łowię rytm i melodię. Troszkę go przerobilem na moją modłę.
Wiersz jest bardzo interesujący i emocjonalny.
To oczekiwanie na kryzys, choćby na kłótnię małżeńską.
Emocje już się zbierają, siegają piersi, gardła, zaciskając je.
W ustach gromadzą się ostre, złe slowa.
A potem już tylko konflikt na słowa, emocje, gesty.

Oczywiście w poezji możesz opcjonalnie z czasownika zwrotnego usunąć zaimek się. To delikatne licentia poetica.

Bardzo interesujący wiersz i bardzo Twój.
Przepraszam za grzebanie w treści.

[szarak_42]

Dzięki, Jurku.
Kurde, nie przerobię go.
Tak jak jest mi gra. A wiesz, że wolę krócej. :)