Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kocham Cię, chodź to tylko słowa które nie maja znaczenia...
Myślę o tobie wciąż i jak na złość te myśli nie odklejają się od mojego mózgu!
I przychodzi ta noc pełna namiętności... czasem też poranek.
Dotyk!
Ten dotyk rozgrzewa moje ciało do czerwoności.
I tak się wyginam jakbym unosiła się nad łożem.
Oddech mój taki ciepły, że mógłby roztopić zamrożone sople.
W perwersyjnym skupieniu odczuwam Ciebie i upajam się Tobą.
A... a za oknem...
za oknem piękne niebo, winorośl oblepia mój dom,
ta piękna kompozycja nieba z chmurami jak wata, do tego soczyste zielone liście wszystko to
zza okna.
Upiększają moje okno
Jak i ty upiększasz mi życie, tak namiętne, przepełnione Tobą...
miłością...
Jak uchylę tylko to okno wychodzi do wnętrza ta natura- te naturalne śpiewy ptaków, czasem nie do wytrzymania
nie do zrozumienia ich mowy, tez ten porywisty wiatr mrozi pościel.
Bo człowiek nie zrosi tego co jest naturą... i robi się na sztucznego jak te dwa początkowe sztuczne słowa.

A... a za oknem...
za oknem piękne niebo, winorośl oblepia mój dom,
ta piękna kompozycja nieba z chmurami jak wata, do tego soczyste zielone liście wszystko to
zza okna.
Upiększają moje okno
Jak i ty upiększasz mi życie, tak namiętne, przepełnione Tobą...

Tylko jedno nasuwa się tu pytanie- "przepełnione Tobą"-szczerością czy sztucznością?

Opublikowano

@Monika_Myszka

Witaj - wiersz jak ja mówię z gatunku trudnych .
Trzeba nauczyć się go czytać - powoli szeptem .


Tylko jedno nasuwa się tu pytanie- "przepełnione Tobą"-szczerością czy sztucznością?

No właśnie - dobre pytanie- mam nadzieje że że szczerością .
Miłego dnia ci życze

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...