Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W domostwa progi Ojca mego wszedłem dnia pierwszego
Poszukując duszy bliskiej sercu memu
Zbliżyłem się do odwiecznego tunelu
Ujrzawszy łzy jesieni bez kosy i kamieni
Uprzątałem je z tej ziemi nie myśląc o jesieni.

Poranny wiatr przyniósł wiosny wspomnienie
Wiec będzie chwila na milczenie
Mój wzrok ku Bogu skierowany
Otworzył usta moje, co będą walczyć o podboje.

Ojcze coś jest nade mną w niebie
Pozwól tej duszy przybyć do siebie
Choć pamięć moja zawodzi to nic nie szkodzi
Wiec otwórz wrota wieczności i przyjmij nowych gości
Zaufaj wiec sercu memu, niech będzie po Bożemu.

Rozpaliłem płomyk nadziei by oświetlał
Ciemności stronę i przypomniał ciernistą koronę
Jak Duch Święty zstąpiłem na świece by przybliżyć
Drogę kobiecie, drogę do Boga Ojca mego
Bo miłość zawsze panuje u niego.

Opublikowano

może żartujesz? ale nie chodziło o gatunek "tragedia", np. "otello" lub "ryszard II". chodziło o to, że tragicznie Ci to wyszło. patos jest żenujący. o wierze pisze ks. Twardowski i pisze w taki sposób, że nikt za tą wiarę się nie powiesi, ani nie rozbije o wieżowiec.

jak czytam :

w domostwa progi Ojca mego

to normalnie mi się Licheń wyświetla. pusty patos, szkoda oczu.

Opublikowano

tragedia- mialem na mysli cos w rodzaju zenady, kiepscizny, cos czego nie umiem przelknac, patetyzm nie jest zly, pod warunkiem ze ma on jakis sens, ma swoja forme i styl, tego tutaj nie ma

pozdrawiam

Opublikowano

Moze i masz racje ale wierszyk miał być jak najprostszy!!tragiczny i zarazem optymistyczny jak pisze nie zastanawiam sie co pasuje w danym wersie a co nie!!a pozatym co tu duzo mowic nie znam sie na tym tak jak ty chociazby!!!wiec trudno mi nawet cos poprawic chociaz sie staram!!i nie poddam sie pisze jeden wiersz ktory przynajmniej dla mnie jest ciekawy wiec czekaj cierpliwe a ja poczekam na krytyke

Opublikowano

ja tez sie nie znam :), tez jestem niemalze poczatkujacym, mimo ze troche wierszy i opowiadan za mna, tu nie chodzi o poprawianie, tu chodzi raczej o to ze w przyszlosci wyczulisz sie na pewne sprawy, ktore ktos Ci wytknal, pokazal, skrytykowal. Spojrzysz na to z innej strony i o to w tym chodzi, genialnego pisania sie nie dziedziczy (chyba) na nie sie pracuje... kwestia czasu i treningu, tak mysle, pozdrawiam i zycze powodzenia.

dytko

Opublikowano

a ja będę złośliwy bo "tdk crew" kojarzy mi się z hh,
tego to by chyba nawet rydzyk nie napisał
ale ma jedną zaletę - jest argumentem dla ateistów...

a bez złośliwości - spróbuj to napisać bez rymów...

pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...