Pełnia

[Anna Czyrska]

Jesteśmy w pełni księżyca
wpełni spełnieni
nietrzeźwi od naparu gwiazd
pijemy coraz więcej
z siebie

mam księżyc w garści
mam pełnię spełnienia
Siebie w tobie

drażni cię wola deszczu
spadamy spełnieni wypełnieni
do pełni
może być coraz pełniej
w niepełności
świata

[Anna Czyrska]

to taki mały ekperyment...chyba do końca mi nie wyszedł.

[Anna Czyrska]

Przepraszam za błąd.Chyba do końca mi nie wyszedł.

[Anna Czyrska]

(wiersz).POZDRAWIAM.

[Witold Marek]

("W pełni" - osobno :)

Zasadniczo wyszedł. A obiekcje swoją drogą :) Na pewno kilka pomysłów aż po puentę bym ukradł (no i nieco inaczej zrealizował - pewnie zagęścił). Przenikanie sfer: języka i impresji - udane. Druga zwrotka powinna uwodzić pulsowaniem "spełnień-niespełnień", ale jakoś mnie drażni momentami... Może o linijkę mniej - a zamaszyściej?

Pozdrawiam :)

[Joanna_W.]

To JEST pełnia (!), choć niespełniona. Pozwolę sobie zabrać do siebie tekst i dziękuję za skojarzenia, które mi nasunął.

Pozdrawiam. A.

[Anna Czyrska]

Dziękuję bardzo.W najbliższym czasie pojawi się mój kolejny wiersz.POZDRAWIAM.I bardzoo dziękuję.