Czy pozwolą pozostać?

[Jacek_Suchowicz]

To samotność zaplotła nam ręce,
wśród błękitu jezior i nieba,
a las schował w poszycie, nic więcej,
tak niewiele do szczęścia potrzeba.

I żyliśmy, wraz z cichą nadzieją,
że bezpieczna miłość we wrzosach,
bo uczucia nie szukasz jesienią,
ale wiosną się chętnie zakochasz.

A tu trafił się młokos wiaterek,
ten żółtodziób, nicpoń nad wyraz.
Zaraz zrobił olbrzymią aferę,
sytuacja, doprawdy, nie miła.

Więc skryliśmy ją w sercach głęboko,
przysypując liśćmi i ziemią.
Kilka westchnień, sms, rąk dotyk,
od niechcenia coś czasem dopełnią.

Przekroczymy błękitny rubikon,
rozliczeni z misji do końca.
Zabierzemy; zwyczaje, nawyki,
czy pozwolą jej - z nami pozostać?

[Alicja_Wysocka]

Wdzięczny temat - miłość.

Chociaż nader często spotykam się ze zdaniem,
że już wszystko na jej temat napisano i nie ma potrzeby robić tego
po raz kolejny, to pozwalam sobie nie zgadzać się z takim zdaniem.
Pisać można na każdy temat - pod warunkiem, że będzie to wiersz dobrze napisany.


Ps. 'Od niechcenia' w szesnastym wersie nieśmiało zaproponuję
'przez przypadek' (nie mam innego pomysłu)
Bo jakby te ręce nie chciały, nie splotłyby się.
Ale możliwe, że się czepiam.

Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

@Jacek_Suchowicz

Witam - delikatnie i z polotem napisany wiersz o uczuciach - miłości .
Jednak można o nich pisać bez końca .Temat morze ...
Zgrabnie ci wyszło .

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Alu te ręce się juz dawno splotły
od niechcenia - tzn czasem są czymś więcej niż tym czym są i nie są przypadkowe
:))

dzięki pozdrawiam Jacek

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

temat morze a może oklepany :)
dzięki pozdrawiam Jacek