-
Ostatnio w Warsztacie
-
Krel 3
To przychodzi do mnie, kiedy zamykam oczy w nocy,
przedzieram się przez labirynty wspomnień obcych
Biegnę szukając wyjścia z tego padołu grozy
A gdy się budzę dochodzi do mnie, że ciągle siedzę w bagnie
Czy to wszystko się dzieje naprawdę?
Przychodzą do mnie różne potwory, zmory
Czy to demony mojej osobowości,
która w cieniu błądzi ?
Na piedestał wyniosłem wartości, za które mi tak bardzo wstyd
Może dlatego zamiast szczerze rozmawiać wolę zamknąć kolejne drzwi
Chciałem żeby wyszło dobrze a dziś znowu idę pić
Nie znoszę siebie bez tego, prawie tak bardzo, jak nie znosisz mnie Ty
I muszę z tym żyć, a nie umiem z tym żyć
Zrobiłem to raz, mogę powtórzyć to dziś
To wszystko jest nic nie warte,
a trwam w tym ciągle,
w nocy nie mogę zasnąć,
rano nie mogę podnieść powiek
Nadchodzi koniec
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 22 odpowiedzi
- 529 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 368 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 1 031 wyświetleń
-
- 16 odpowiedzi
- 305 wyświetleń
-
- 15 odpowiedzi
- 352 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez beta_b · Opublikowano
@agfka to miała być rozmowa z Bogiem, pełna wątpliwości. Ale twój komentarz zaskakujący. Dziękuję. Bb -
Przez agfka · Opublikowano
Czytam: rozmowa z Beatą :-) Beaty z Beatą, może Beatką. Świat cały nam się w świadomości nie może zmieścić, za dużo tego. Czasem mi się tak myśli, że może dlatego umieramy, bo po prostu mamy tego za dużo w pewnym momencie. A tu całe życie trzeba mieć jakieś pomysły ;-) Skąd je brać? :-) -
Przez agfka · Opublikowano
się przesiadając ze stada jełopów — masz dyngsa? gwiazdkę zabieram ze sobą niepotrzebność jak totem — test ciążowy zapewne ostatni: jutro ci powiem puściła się w murze cukrowa róża cieszę: odżyła cukrowej róży ciepło się zmieszcza: brzuch nietoperza prawie na dotyk sunie zatorze zbyt szybko światła już zapalamy nie popędzamy skądś w przedwieczorze czas nakarmiony się nie układa gdy orły muszą krążyć nad Ziemią nad morzem flauta zbyt daleko cukrowa róża wita nam schody nic nie przedłuży się choć to ten wieczór ominął góry lasy wody * 2. -
-
Przez beta_b · Opublikowano
Naucz mnie boże swego języka i naucz modlitw, które zrozumiesz. Naucz mnie czerpać wnioski od życia. Tyle mnie naucz, bo potrzebuję. Jeśli się ojcem czujesz od wieków, jeśli swe dzieci uczysz z rozkoszą, jeśli masz patent na życie wieczne daj przykład z góry. Podziel się proszę. Bez abecadla, lekcji, przykładu, kręcę się wkoło jak satelita. Spadłeś, niestety, już z piedestału, za chmurą znikasz... Nie da się wtłoczyć pompą z ciśnieniem wiary co była, chociaż naiwna. Dorosłam boże, przerastam siebie i widzę więcej, choć nie powinnam. Jak każde dziecko odczułam wielkość rodzica w formie, kształcie i treści. Im jestem starsza, pełna doświadczeń tym w świadomości mi się nie mieścisz. Dojrzewam boże, nie jestem mała, straciłam cnotę, wiarę, niewinność. Ale i Ciebie się bać przestałam. Masz jakiś pomysł na naszą przyszłość?
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się