Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moja życia pociecha,
To ptaszek śpiewający na drzewie,
Który jest moim budzikiem.

Moja życia pociecha,
Gdy deszcz spadnie z nieba
Suszą spragnionej ziemi,
Gdy rośliny i drzewa napiją się wody,
Rosną w oczach tym,
Którzy temu się przyglądają.

Moja życia pociecha,
Gdy Ślubna z rankiem wstanie wesoła,
Gdy ja Jej sercem ptasim służę.

Moja życia pociecha,
Gdy Pan Bóg zsyła mi natchnienie
Znajdować w sercu słowa
I nie rzucać jej na wiatr,
A słowem przeciwstawić się niedobremu słowu,
Żeby takowe nie wyszło z moich ust.

Podlasie

Opublikowano

@Mieczysław_Borys

By przemóc smutek i dręczącą ciszę
wytrwale stukaj Mieczysław w klawisze
w rytm twego serca żywot cierpiącego
sprawiając sobie radość wieszczącego
światu to co jest tobie wciąż znamienne
niech twe dążenia więc będą niezmienne
forma mniej ważna stąd pilnuj przesłania
niechaj średniówka celu nie przesłania
rym niech nie peszy bowiem nowych nie ma
wokoło ciebie wszak Polesia ziemia
jej czar czarowny jest twoim natchnieniem
pisanie wierszy zaś od trosk wytchnieniem

(:)



Opublikowano

@kufelek

Znowu imputujesz i obalasz własne tezy...

Napisałem Mieczysławowi w szczerości mego serca i myśli, którymi się powoduję nie od dziś, czego dowodem jest multum moich zestrojów dostępnych w tym serwisie.

Użyj proszę wobec mnie opcji "Ignorowani", po to ona jest bowiem, aby tych, których de facto ignorujemy nią objąć. Potrafisz...!?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...