Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

apatia


Rekomendowane odpowiedzi

Styczeń nas pragnął urzec,
wdziękiem czarować zima,
lecz jakiś melanż w naturze
sprawił, że zimy nie ma.

Nie ma białej kołderki,
mrozu, co na niej skrzy się.
W dzień ćwierkają wróbelki
a w gawrze nie śpią misie.

Słońce nam żółci pejzaż,
wisząc nisko nad ziemią,
deszcz często pada z nieba,
mgły wraz z wiatrem się kłębią.

Ludzi ogarnia: niemoc,
senność, zobojętnienie.
w szarość prysła przyjemność,
znika wszelkie pragnienie.

Dzień chciałby radość zatrzeć,
człek ma chętkę na spanie.
Żona patrzy figlarnie:
"daj mi spokój - kochanie".

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Styczeń nas pragnął urzec,
wdziękiem czarować zima,
lecz jakiś melanż w naturze
sprawił, że zimy nie ma.


nietrudno zganić na aurę
kaprysi niczym złośnica
czasami człapie pod górę
by śniegiem sypnąć w tropikach

nos nawet wtyka do kuchni
zamyka garnki na kłódkę
gdy pragniesz uwarzyć jadło
zapuszczasz dymka pod sufit

i niemoc ogarnia ludzi
to pewne wina w niezimie
spacery znów byle jakie
a psina kaganiec trzyma

to także zobojętnienie
ze strychu zeszło w pokoje
usiądziesz z nim do kolacji
nazajutrz wejdzie na głowę

Strzeżmy się apatii.. ;)
Pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...