Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zostawiam świat biegowi czasu
dziś wspomnienie z fotografii
uśmiecha się milczeniem a cisza
snuje opowieść o życiu

jak dawniej

tylko sąsiad spod szóstki miał zawał
niespodziewanie odeszła Jadzia-
pamiętasz-
poza tym samotność weteranem
na piętrach czasami na szczęście
kominiarz albo ktoś z urzędu

nic nowego

choć coraz trudniej dogadać się
z nogami-brak posłuszeństwa-
a szyby czekają na cud odmiany
jakby były pępkiem świata
wiekowe tapety szczerzą szpary
grożąc zerwaniem paktu ze ścianą

jak niegdyś

tylko brak człowieka obok
o zmierzchaniu niełatwo
w monologu ale nie martw się
niedługo wrócę na amen

tymczasem kilka lirycznych strofek
na kamieniu światełkiem pamięci
pośród opadłych listów jesieni
wierna miłość

ponagla niebo

2014-11-02

Opublikowano

@teresa943

Witam cię serdecznie w ten piękny słoneczny dzień - dzień zadumy .
Ślicznie tak po ludzku i lirycznie brzmi twój wiersz .
Te szyby - bardzo dużo mówią - no i te nogi które faktycznie zaczynają ciążyć
czasami - zresztą nie tylko one ...
Jeszcze raz się powtórzę - piękna poezja .
pozdrawiam serdecznie

Opublikowano
piękność słychać :))

zostawiam świat biegowi czasu
dziś wspomnienie z fotografii
uśmiecha się milczeniem a cisza
snuje opowieść o życiu

jak dawniej
nic nowego

jak niegdyś

tymczasem kilka lirycznych strofek
na kamieniu światełkiem pamięci
pośród opadłych listów jesieni
wierna miłość

przynagla niebo


Przepraszam, że skróciłem do elementu zadumy - całość jest piękna :)

Umiesz malować subtelny klimat :)
jak list i rozmowa z ciszą
zaduma i pocieszenie

Pozdrawiam serdecznie Krysiu :))
Opublikowano

@teresa943
Krystyno, to kolejny twój tekst napisany z pozycji człowieka znudzonego światem i jego obserwowaniem. "wszystko już było" zdajesz się mówić i będzie gorzej - to bardzo szczególna perspektywa, a mimo to wciąż nie tracisz swojej wrażliwości. Pozdrawiam:)

Opublikowano

@Penelope_Coal
Penelope, zaskoczył mnie Twój odbiór ale... rozumiem - temat trudny do ogarnięcia ale realny jak "twarde stąpanie po ziemi" z zapatrzeniem w górę niesie niezachwianą nadzieję :)

Dziękuję i serdecznie pozdrawiam "późnojesiennym" słońcem :)

Opublikowano

@teresa943
Krysiu, do każdego wiersza podchodzę zawsze z otwartością i całą sobą staram się poczuć jego klimat. Śródwersy to nie wszystko, liczy się cały spójny przekaz, a tym jest w twoim tekście wyzierające z każdej strofy ziewające zmęczenie. Pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Beta, no co Ty, kołka nie widziałaś? Też lubię Twoje życiowe rymowanki, podpinam się pod rozmówców :)
    • @beta_b  No można by inaczej przelać na papier co miałem w głowie, fakt. Dzięki za odwiedziny i podzielenie się opinią.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... dosłownie, to ująłeś - "Fraszka na czas". Dzięki, że wpadłeś :)
    • @Brevkbevt Mega !!
    • Dziewczyna domyśliła się, że ci ludzie przyszli tu po jakieś paczki. Wyjaśniała, że jest umówiona z pastorem i na pewno nie przyjechała po żadne dary. - Tak to każdy może kłamać, aby się tylko nachapać! - odezwał się ktoś z kolejki. Na szczęście, w tej samej chwili przed budynek, na szeroki ganek wyszła wysoka, szczupła kobieta, która donośnym głosem zawołała: - Czy pani Karolina Wróbel z Olsztyna już tu dojechała? Pastor prosi! Studentka odetchnęła z ulgą. Tym razem ludzie w milczeniu sami się rozstępowali.   - Kiedy będziecie rozdzielać dary? - kobietę z ganku zapytała jedna z oczekujących, krzykliwych dam. - Za pół godziny, cierpliwości. Różnych produktów jest tym razem bardzo dużo i nie możemy tak szybko ich rozpakować - odpowiedziała ta na ganku. Karolina usłyszała tym razem odgłosy zadowolenia dobiegające z tłumu. Gdy dotarła do wejścia, kobieta poprosiła ją do środka. - Jestem żoną pastora, Irena Kocka - przedstawiła się. - Edward wiedział, że ten tłumek nie będzie chciał tak łatwo panią wpuścić - dodając uśmiechała się przyjaźnie. - Proszę wejść do biblioteki, na stole są wyłożone materiały do pani pracy. Mąż jak znajdzie chwilę, to się osobiście przywita. Dziś mamy urwanie głowy. Rankiem przyjechała ciężarówka ze Szwajcarii. Tamta społeczność protestancka przysyła nam różności dla ludzi, ale dziś to był największy transport - wyjaśniła jeszcze sytuację. I wyszła pomagać innym przy rozdziale darów.
    • od teraz stań się człowiekiem bądź sobą w każdej chwlii czas płynie więc nie zwlekaj bo może nagle przyskrzynić   pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...