"jedziemy na wesele"

[Jolanta_Dzierań]

będzie cała rodzina siostry i bracia, sąsiedzi

z vis a vis, piętro wyżej - o piwnych oczach

suknia i drugie pantofle nie wiadomo po co

kapelusz taty zdrzemnął się na wieszaku zostaje

sam w nagłej pustce niepotrzebny rekwizyt



krajobrazy wciskają się przez szpary

kurczowo chwytają za ręce przeczuwając finał

panny młode nagością wabią oblubieńców ze stali

pachną łzami i środkiem dezynfekcyjnym

zapach zmiesza się z dymem



oszałamia wybór włosów - krótkie, długie

splątane warkocze Hannah i cisza

z bukietem kwiatów i welonem w ręku

od rampy kolejowej po czubki drzew



zapisek na kartce wyrzuconej z pociągu

zapada w pamięć w wiersz