Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Marznie we mnie gorący czerwiec. W okienku konwersji:
jeden procent. Flamaster w dłoni syna rysuje płacz małej dziewczynki.
Zoom x 4 - pośród dropów rozpoznaję w dziewczynce córkę,
jakiej już nie będzie. Młody kłos zboża, który jeszcze nic nie wie
o pętli księżyca, o historycznej dacie bitwy pod Grunwaldem,
czy smoleńskim drzewie.

Głos zza wizjera mówi - Popatrz do kamery, będziesz w telewizji.

Dzieci z beztroską targają się za włosy. Brzęczą nagie miecze,
dojrzała brzoza szumi na sto procent.

Opublikowano

jako żywo, wideło...
ja też nic nie wiem o "pętli księżyca" i wątpię, czy muszę wiedzieć a nawet czy chciałbym...
ale zdarzenia z przeszłości mają wpływ na teraźniejszość i przyszłość, czy chcemy o tym wiedzieć czy zignorować taki fakt...
nie rozumiem frazeologii ostatniej linijki wiersza...co oznacza szum brzozy na 100 procent? jak dla mnie wydumane czyli sztuczne poetyzowanie...

Opublikowano

@Jacek_Aleksander_Mateusz_SOJAN

jako żywo "pętla księżyca" dla kobiety jest bardzo wymowna i czytelna, a 100% w stosunku do dojrzałego życia tym bardziej, ale przyjmuję wydumanie, jako niedoskonałość po mojej stronie :)

Opublikowano

@Mariusz_Sukmanowski

sama konwersja - nie, ale nawet w tropoikalny upał może wywołać chłód i "zesztywnienie" z tym związane pod warunkiem, że ma się osobisty związek i poczucie wielkiej straty z "konwertowanym materiałem";
ostatni wers szumiącej na 100% brzozy nie był filmowany, nawet bym nie smiał tego robić

pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...