Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wykrzyknik, patrząc w przestrzeni wertykalnej,
To prosta, czy ograniczona, i punkt, ten punkt
jest początkiem mostu, ciekawe jaki jest drugi
punkt, prosta, most, łączą dwa punkty, a wy Panie
zatrzymałyście się W CZĘŚĆ drogi, tego mostu,
tej prostej, i rozważacie co by był, gdyby było,
A ścieżka jest b. kręta, b.krenta, a ciekawe jeszcze,
jest co JEST po drugiej stronie Tęczy.
Przemyślenia, konsekwencja, a nie chwilowy
przypadek, trochę chwilowego samo zadowolenia,
i, jak opisać i, w zasadzie, i to taki wykrzyknik
do góry nogami, i nagle się okazuje, że to i i !
Wszystko zmienia, wszystkie nasze rozważania
Na jaki co bąðź temat.
P.S.
Jestem w okolicach, zapomnianych, trochę,
Przez miejscową ludność i przez resztę świata,
Lecz, litera pojawiła się nie wiadomo skąd,
dziwna, bo nie znana, i to właśnie jest początek,
nie koniec mostu, most łączy coś więcej, niż
dwa punkty na brzegu.

P.S. 1
No niestety poezja. org
nie odzwierciedla tego
co bym mógł powiedzieć,
mają jakieś ograniczenia,

Sory.

Opublikowano

@zamiatacz_ulic


"wykrzyknik, patrząc w przestrzeni wertykalnej,
To prosta, czy ograniczona, i punkt, ten punkt
jest początkiem mostu, ciekawe jaki jest drugi
punkt, prosta, most, łączą dwa punkty, a wy Panie
zatrzymałyście się W CZĘŚĆ drogi, tego mostu,
tej prostej"

Ten drugi punkt to z jednej strony lustrzane odbicie pierwszego
a z drugiej jego lepsza lub gorsza wersja.
Kontrast jest tu tylko pozorny
Czasem rzeczywiście zatrzymuję się na tym moście,
ale zawsze wiem, że muszę iść na przód tej
'nieograniczonej prostej'.

Opublikowano

@zamiatacz_ulic

"Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć:
orzeźwia moją duszę.
WIEDZIE MNIE PO WŁAŚCIWYCH ŚCIEŻKACH
przez wzgląd na swoje imię.
Chociażbym chodził ciemną doliną,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza.
Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników;
namaszczasz mi głowę olejkiem;
mój kielich jest przeobfity.
Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pańskim
po najdłuższe czasy".

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...