Wigilia

[Gość]

Płomyki, spojrzenia,
uśmiechy pachnące świerkiem,
ukryte gdzieś zegary
i rodzinna samotność radosna
w niezręcznych słowach,
skrępowanych cokolwiek bielą,
i w kruchym wspomnieniu światłości
trzymanym w dłoniach...

[Gość]

To dla Was, bo święta za pasem:-). A gdyby ktoś chciał spojrzeć krytycznie na ten wiersz i napisać coś mądrego, to będę wdzięczny. Pozdrawiam!

[marzenka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki za ten wiersz!! Podoba mi się bardzo! :))

[PiątaPoraRoku]

no tak.... to moja Wigilia.... taka właśnie będzie.....

i rodzinna samotność radosna
w niezręcznych słowach

z zadumą i przyjemnością przeczytałam, zapachniało świerkiem ....
pozdrawiam

[aneta michelucci]

" rodzinna samotność radosna " ? skoro rodzinna , to dlaczego samotna ? czy to ma być wesoła Wigilia ? Samotność , jest raczej smutna

[Gość]

To proste. Rodzinna samotność podczas wigilii jest radosna, ponieważ rodzina jest w tej cudnej chwili sama, we własnym gronie, samotna, ale nie smutna, ba! wszyscy są zadowoleni z tego, że wreszcie razem, bez znajomych, sąsiadów, szefów, telefonów i telewizora:-))). Tak jest przynajmniej u mnie! Nie znalazłem lepszego określenia tego stanu jak "rodzinna samotność radosna":-))). Jest może trochę pokręcone, ale jakże trafne!
Pozdrawiam!

[aneta michelucci]

aaa, rodzinna ucieczka [ tej chwili , tego momentu ] w samotność . ok
pozdr.