Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jest ciepło odświętnie już pisać się nie chce
śnieg leży pewnie do maja lub dłużej
wiatr się przemyka pomiędzy blokami
a wtedy kiedy przyszłaś konwalie pachniały
i jajka się czerwieniły w koszu na stole
za oknem ćwierkał kos czarny
i kiedy śnieg wypchnięty falą sztormową
u wejścia na plażę a rycerze chrobrego
moczą krzyże mieczy w bałtyku
widzę będzie księżyc toń rozświecać
i latarnia będzie która wskaże drogę
jak gdy onegdaj rybacy wracali z połowów
babcia szła rano po ryby jeszcze na wpół żywe
zapach mleka wypełniał rano pokój
a dzwony dzwoniły i pan dobywał się
z piekieł w roku 33 w jeruzalem
i gdy piszę nocą słowa w zeszycie
będzie cicho i wiecznie mój pokój trwać
na strychu pośród wspomnień
co zbierają się by lecieć w przyszłość
gołębiem synogarlicą wróblem
albo sroką co siedzi na kominie
dotkniętą tym co da się tylko poczuć ledwie
co przeniesie się w kolejne lata świetlne
jak światów moc co nagle rozkwita
jutrznią na twoich włosach
w bladych promykach świtu

Opublikowano

pod poprzednim Twoim wierszem, Janie, nie wiedziałam co napisać, a i tutaj mam mieszane uczucia, bo wprowadzenie zapowiadało niezwykle piękną formę, a później ona się rozmyła...i treść poleciała w różne rejony nie do przewidzenia, ale chyba trzeba wracać, żeby zrozumieć.
Pozdr.
g.

Opublikowano

uważam że rozmycie jest naturą naszego umysłu

im bardziej zbliżysz się do ostatecznej odpowiedzi, tym więcej znaczeń jej znajdziesz

przeglądam twoje wiersze Janie - kolejny świetny.

Opublikowano

Witam zbyszko i dziękuję za wnikliwy komentarz. Klimat wiersza z lekka oniryczny stąd te obrazy i czasy, zaś natura umysłu - któż to wie... , wieloobrazkowa jak dla mnie i wielowymiarowa jak się głębiej przyjrzeć. Dzięki . Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Po co mi zapalniczka? Po co mi zapalniczka z Paphos? Nie palę na co dzień - Słaby podarunek. Lecz płomyk czasmi się przydaje. Postawię ją na półce na widoku. Kiedy akurat potrzebuję iskry, nie mam jej przy sobie. Wtedy sobie o niej przypomniam. Wracam do domu i patrzę na nią. Wiem że gdy znowu będę jej potrzebował, nie będzie jej ze mną. Koło się zatacza. Zapominam o niej, lecz ciągle sobie mam ją w głowie. I osobę od której ją dostałem. Może to nie taki zły podarunek. Chyba o to chodzi w pamiątkach.
    • Czytając wielu z portalowych Poetów/Poetek zauważam, że próbuje się tutaj miłości dopisać właściwości z definicji jej sprzeczne. Przykre to... Miłość to nie poboczne i ciemne strony i aspekty, tudzież perspektywy związku, czy innych relacji międzyludzkich.   nie twierdzę, że ich nie ma, jest ich od cholery, ale...   Miłość to akceptacja, szacunek, troska, zaufanie itd. Piękno w czystej postaci.    Zabawa w tłumaczenie swoich rozczarowań, żądzy, czy egoizmu, chęci bycia ponad, a w jej imię to nic innego jak tworzenie karykatury, obrazy istoty miłości  - gdy się jej nie rozumie.   Wiersz jest fantastyczny, dobrze oddaje istotę Gry w miłość. Ale GRY. W dodatku widzę tu zabawę człowiekiem. Bardzo dobrze napisane.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Cóż, wierzę że każdy ostatecznie przyciąga to, czego pragnie. :)           
    • @Annna2 dla mnie jesien to czas starości, zima - śmierć/obumieranie. Wiosna wiadomo - życie. Widzę wiosnę jako zmartwychwastanie lub tu w doczesności- młodość. Lato to ten stan przed i po...    Uściski,  dziękuję za Twoją obecność pod wierszem

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @lena2_ dziękuję Lenko @Alicja_Wysocka

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo podoba mi sie to sformułowanie.  Dziękuję, że jesteś tutaj
    • @yfgfd123 Choć rację przyznać trzeba Twojej nucie, Że pustosłowia w sztuce nie brak wcale To rym i rytm jest nieraz jak obuwie, Co zgrabnie kryje stopę lecz w sandale. Bo forma gładka, kunsztownie ubrana Też bywa maską, co zakrywa pustkę. Odwagą - ta myśl niewypowiedziana, Odwagą - prawda, co w serca uderza.
    • @Marek.zak1Dziękuję za opinię! :))) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...