Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wśród szarych drzew
brak nadziei nie smuci.
Zapomniane echo wciąż powtarza te same słowa:
"Szczycimy się wiedzą, zapominamy o niewiedzy,
jest luka w czasie i przestrzeni,
lecz lekkość myśli wciąż zdumiewa."

daje znak przechodniom
cień nadziei

Opublikowano
Dajcie przeminąć czasu.- dziwnie brzmi, wręcz jak nie po polsku, psuje wszytsko, nadal musisz pracowac, bo narazie to do wierszy jeszcze daleko daleko, ale moze coś z tego wyjdzie tylko musisz pisać świadomie, mieć cos do przekazania w niebanalnej formie

pozdrawiam
Agnes
Opublikowano

zamiast komentarza;

" Dajcie przeminąć "

Wśród szarych drzew. Brak nadziei nie smuci.
Zapomniane echo wciąż powtarza te słowa:
" Szczycimy się wiedzą zapominamy o wiedzy
i jest luka w czasie i przestrzeni a lekkość
myśli
zdumiewa "

daje znak przechodniom
cień nadziei

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Koniec może być, ale początek wolałabym tak:

Wśród szarych drzew
brak nadziei nie smuci.
Zapomniane echo wciąż powtarza te same słow:
Szczycimy się wiedzą, zapominamy o niewiedzy,
jest luka w czasie i przestrzeni,
lecz lekkość myśli wciąż zdumiewa.

daje znak przechodniom
cień nadziei

jeśli już musze zmieniać, to tak jak wyżej, dobrze? Eeeee... nie podoba mi się teraz.... Panie e-m-e-m to juz Pański wiersz, bo Pan go zupełnie zmienił.....
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Koniec może być, ale początek wolałabym tak:

Wśród szarych drzew
brak nadziei nie smuci.
Zapomniane echo wciąż powtarza te same słow:
Szczycimy się wiedzą, zapominamy o niewiedzy,
jest luka w czasie i przestrzeni,
lecz lekkość myśli wciąż zdumiewa.

daje znak przechodniom
cień nadziei

jeśli już musze zmieniać, to tak jak wyżej, dobrze? Eeeee... nie podoba mi się teraz.... Panie e-m-e-m to juz Pański wiersz, bo Pan go zupełnie zmienił.....

Jedynie po to, aby pokazać, że jeśli zmieniła Pani swój wiersz
pod wpływem tej sugestii to znaczy, że warto zastanowić się
jeszcze nad kompozycją utworu.

Jest to rzecz ważna gdyż dzięki niej określamy np. status podmiotu.
Czy kieruje uwagę czytelnika " na świat wewnętrzny ",
na swoje " ego ".

Czy ukrywając się np. w narracji trzeciosobowej, eliptycznej,
uzmysławia nam, że naszą osobowość kształtują zdarzenia
bądź ludzie ze " świata zewnętrznego "
( matriksowego
itd. itd. )

Zatem poszczególne fragmenty można napisać w różny sposób.
Np. wiersz wolny zderzając z wierszem metrycznym. Podkreślając
w ten sposób zmiany ( ich ważność lub brak )
w światopoglądzie
peela.

Innymi słowy jest się nad czym zastanawiać.
Serdecznie Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Krótko i na temat. Picać mniej ale konsekwentnie. Najlepiej zbierać
bądź układać metafory etc. jak się zbiera cenne pamiątki, znaczki
albo monety. Szukać kontrastów. I czekać jak nas dopadnie ta
Muza - potworek.
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.
    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
    • @Corleone 11 Pewne jest to i zacytuję Google.com:     "Tak, świat bez drzew zaginąłby lub stałby się miejscem skrajnie nieprzyjaznym dla życia, ponieważ drzewa są kluczowe dla produkcji tlenu, regulacji klimatu (pochłanianie CO2), utrzymania bioróżnorodności, stabilności gleby i zapobiegania erozji. Ich całkowity zanik doprowadziłby do globalnego ocieplenia, masowego wymierania gatunków i załamania ekosystemów, czyniąc planetę niezdatną do życia.  Kluczowe role drzew: Produkcja tlenu i pochłanianie dwutlenku węgla: Drzewa poprzez fotosyntezę produkują tlen, którym oddychamy, i pochłaniają CO2, główny gaz cieplarniany, co zapobiega smogowi i globalnemu ociepleniu. Równowaga klimatyczna: Regulują temperaturę, cieniując i parując wodę, a ich brak pogłębiłby efekt cieplarniany. Siedlisko życia: Są domem dla milionów gatunków, a ich utrata powoduje masowe wymieranie. Ochrona gleby i wody: Korzenie stabilizują glebę, zapobiegają erozji, a lasy regulują cykl wodny, oczyszczają wodę i powietrze. Zmniejszanie hałasu: Działają jak naturalne bariery akustyczne, co jest ważne zwłaszcza w miastach.  Konsekwencje globalnej utraty drzew: Nieodwracalne zmiany ekologiczne: Powrót do stanu sprzed zniszczenia byłby praktycznie niemożliwy. Kryzys egzystencjalny: Świat stałby się niezdatny do życia, prowadząc do głodu, chorób i konfliktów, zgodnie z przysłowiem: "Gdy ostatnie drzewo zostanie wycięte, ostatnia rzeka zatruta, ostatnia ryba złowiona, odkryjemy, że nie można jeść pieniędzy". 
    • :))))) (końcówka) pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...