Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

atawizm

JacaM

Przez JacaM
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

JacaM

JacaM

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

strach rewersem monety
opłatą za zmiany
bez niego nie ma odwagi
nie ma nadziei i wiary
prawda bez strachu
jest jak zieleń trawy dla ślepca
światem głupców

dla tego tak bardzo
boimy się strachu

Hannah_K

Hannah_K

Opublikowano
Opublikowano

Nie zgodzę się ze stwierdzeniem:

"jest jak zieleń trawy dla ślepca
światem głupców"

Niewidomi nie są głupcami przez to, że nie widzą. Poza tym mają bardziej wyczulone pozostałe zmysły, które w dużej mierze zastępują im wzrok. Czytałam też gdzieś, że chociaż nie widzą kolorów to zastępują ich nazwy innymi określeniami, które mogą zrozumieć pozostałymi zmysłami.

Natomiast strach dobrze jest okiełznać. Pozbyć się nie da ale można zapanować. Prawdą jest też, że płacimy strachem za zmiany ale bez zmian życie byłoby niepełne. Trafiłeś w sedno. Strachu.

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Whisper of loves rain
      Nienarodzony krzyk

      Przez Whisper of loves rain · Opublikowano

      W pustym łonie, gdzie echa tańczą cicho, tkwi embrion myśli, nie ciała. Składamy dłonie, szepcząc modlitwy, o duszę, która nigdy nie zaistniała.   Prawo i wiara, dwa kamienie młyńskie, mielą decyzje na proch codzienności. Jedni widzą iskrę, świętą i boską, inni zaś lęk, w imię wolności.   W komorze echa, gdzie sumienie waży, płód staje się sztandarem ideologii. Morderstwo? Zbawienie? Kto wskaże granicę? Moralność tańczy w rytm patologii.   Matka, ołtarz z krwi i kości, naczynie wyboru, pole bitwy. Jej ciało, nie jej, lecz publiczna własność, w dyskursie zimnym, pozbawionym liryki.   A co z tych, którzy przyszli na światło, ale światło ich oślepia, rani, dusi? Ich krzyk zagłuszony, mniej ważny, mniej święty, bo wiersz o życiu pisać trzeba, a nie katuszy.   Nienarodzony krzyk ma potężną siłę, rozdziera ciszę, zmusza do myślenia. Lecz krzyk żywego dziecka, bitego, głodnego, to tylko tło dla wielkiego istnienia.   Więc rzucam ten wers, jak kamień w wir wody: Hipokryzja jest największym grzechem. Czcimy potencjał, gardząc rzeczywistością, dusząc sumienia, odbierając oddech.
    • Migrena
      Armia niedoszłych poetów

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc   idę obok Ciebie.   tez nie wiem dokąd.   dziękuję.      
    • Migrena
      wsiąkanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Gosława   wsiąkanie w chłodną prawdę o przemijaniu
    • Migrena
      Dom podzielony

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc   mocny kontrast między jawnym gniewem a cynicznym wyrachowaniem.   wers "rozpylę brokatem" genialnie oddaje brutalność aktu uniewazniania.   celne i zwięzłe ujęcie współczesnej polaryzacji.    
    • Sylwester_Lasota
      8. Słowo

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) Cieszę się, że się spodobał i zatrzymał na chwilę.   Tak, to prawda. Dzieki za reakcję i komentarz. Pozdrawiam.     Myślę, że ten temat nie powinien się dać tak łatwo wyczerpać, ale zrobiłem co mogłem I jak umiałem, cieszę się więc z takiego odbioru. Dziękuję i pozdrawiam.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...