Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie przyzwyczajaj do światła
Skoro chcesz je zabrać
Nie mogę go zatrzymać
Ma dusza się już przejadła

Błagam, skończ ją rwać
Proszę, całą chcę zatrzymać

Śnię- widzę matkę w sukience zielonej
Głupiec przyklęknięty, jestem u boku jej
Szeroko zamkniętymi oczyma widzę jak się oddala

Powieki rozchylam- jawy świt wita
Wypłowiałe odzienie ewy deprymujący odcień ma
Szarość tak zwana

Organ tłoczący powoli się zmienia... nieubłaganie
Oblewany nieprzerwanie
Strumieniem ciekłego azotu
Sopel lodu

Ulotna
Marzeń mgła

Uniosła
Rzeczywistości kotara

  • 6 miesięcy temu...
Opublikowano

@Kulok_the_Bo$$

Moim zdaniem marzenia nie zawsze idą w parze z wiarą w nie.
Wielu ludzi marzy o czymś lecz wcale nie wierzy w spełnienie,
po prostu chce oderwać się na chwilę od szarej rzeczywistości.
Lecz czasem marzenia się spełniają i już wiesz,
że wszystko jest możliwe, że stawiałeś granice tam gdzie nigdy
ich nie było.

"Nawet jeśli czasem trochę się skarżę mówiło serce to tylko dlatego,
że jestem sercem ludzkim, a one właśnie są takie.
Obawiają się sięgnąć po swoje największe marzenia,
ponieważ wydaje im się, że nie są ich godne, albo, że nigdy im się to nie uda" (P. Coelho).

Opublikowano

@Paulina_Murias
Ładny cytat. A co do tematu, to rzeczywistość niszczy marzenia- fakt. I niektórzy (no, większość) poddają się temu przymusowi, ale ci co walczą/ wierzą dojdą w końcu celu lub przeżyją życie z godnością.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W poniedziałek*             czternastego lipca dwutysięcznego dwudziestego piątego roku - pan profesor Przemysław Sadura - z Uniwersytetu Warszawskiego w programie "Onet Rano" zwrócił uwagę na dynamiczny wzrost poparcia dla Konfederacji, która przekracza już dwadzieścia procent - ten imponujący wynik sumujący głosy zwolenników - Sławomira Mentzena i Grzegorza Brauna - wskazuje na istotne przetasowania na polskiej scenie politycznej, ekspert podkreślił, że tradycyjny podział na Polskę PiS i Polskę ANTYPiS ulega erozji, a Konfederacja zdobywa elektorat zarówno wśród młodszych - jak i wśród starszych wyborców - w tym osób bardzo dobrze wykształconych.   Źródło: Infodlapolaka   *zrobiłem drobną edycję - treść bez zmian    Łukasz Wiesław Jan Jasiński 
    • @Robert Witold Gorzkowski bardzo dziękuję. Szacunek za szczere słowa. Miło mi.
    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...