Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czekając na znak
wyciągam ramiona

daj coś, proszę
co pokaże
którędy iść
co omijać
wszystkie odpowiedzi daj Ty
który wiesz

i Prawda przychodzi
ta sama
do znudzenia
że sama wiem najlepiej
że nikt inny nie powie
i znowu muszę odróżniać
gdzie prawda gdzie fałsz
z własnego wnętrza
wybierać czyste odpowiedzi
nieskalane
rozumem

taki kopciuszek z Bożej łaski

Opublikowano

Nie miałabym odwagi, żeby zwracać sie do Tego, który wszystko wie.. daj..
Dalej jest w treści.. "że sama wiem najlepiej".. nie ma na ziemi takiego, który wie najlepiej,
wszyscy brniemy przez życie w labiryncie... tak ogólnie.
Pozdrawiam.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

@Katarzyna_Zaremba
Nata ma rację :)
przyznaję, że to nie modlitwa, a raczej żądanie.
peelka jest egoistką twierdząc, że sama wie najlepiej...

jeśli pisałaś pod wpływem emocji potrafię zrozumieć, ten teks musi dojrzeć...

wskaż którędy, ale nie daj!

to taki mój bełkot, przyda się, wykorzystasz, jesteś sprytna!

pozdrawiam :)

Opublikowano

Bardzo dziękuję za komentarze :)

Eh, ale to nie krytyka utworu, tu poruszacie kwestie światopoglądowe; albo boskopoglądowe ;)

Wiecie jak modlą się np. Maorysi (lub ich potomkowie)? Krzyczą do Boga, negocjują, mogą tupać i złościć się, ale w tym wszystkim jest ogromny szacunek i poważanie. Nie ma uległości, jest partnerstwo ;) Mi się ta opcja podoba ;)

A co do tego, że egoistycznie twierdzę, że wiem najlepiej?
Coś w tym, jest; wierzę (wiem), że wszystkie odpowiedzi, których potrzebujemy są w nas. I tylko my możemy je odkryć, chociaż czasem potrzebujemy do tego pomocy.

Pozdrawiam serdecznie ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin Do pisania wierszy trzeba fantazji. Do pisania komentarzy również. Bo jedno i drugie to sztuka. Po pierwsze, i po ostatnie… chodzi o wyczucie emocji. Gdy czytasz czyjś tekst, dobrze jest na chwilę odłożyć na bok swoje „mam prawo do opinii” i zapytać siebie: ile krytyki mogę wcisnąć z tak zwanego buta, zanim zniszczę coś więcej niż tylko słowa? Treści, które czytasz, to nie tylko forma. To żywi ludzie ze swoją historią, czasem bardzo osobistą. Czasem pisaną nocą, ze ściśniętym gardłem. A z takimi rzeczami trzeba ostrożnie.   Pouczanie a nauczanie - różnica subtelna, ale kluczowa. To pierwsze wywołuje opór, to drugie buduje most. Krytykowanie a sugerowanie -  tu też detale robią różnicę. Jedno zostawia ślad, drugie daje kierunek.   Komentarz to nie miejsce na dominację. To zaproszenie do rozmowy. Jeśli tak bardzo chcesz się wypowiedzieć... powiedz coś, co nie rani. A jeśli musisz coś skrytykować - zrób to z klasą, nie bezlitośnie. Uważam, że posiadasz wiedzę i wielu dzięki Tobie może rozwinąć swój talent, jednak kwestia polega na tym, że chyba za mocno zafiksowało się Twoje ego, że tak powiem.  
    • Czy to, co zostawia po sobie znaki na niebie, cierniste gwiazdy, powinno kojarzyć się z nadzieją? Czy to, co pozostało po jutrze, stanowi element przyszłości?   Zliczam skrupulatnie pragnienia. Kataloguję łzy, przelane nadaremno, pod włos czasu. Czekam na Ciebie nad przepaścią – w czeluściach zalęgło się moje odbicie.   Prawdopodobnie stałam się skrawkiem życia wiecznego. Zaplątałam we własne rzęsy. Moja przeszłość nie koliduje z przemijaniem.   Oglądam się, widzę same obce zwierciadła. Przybądź, namiętności, odkryj w środku kilka nadaremnych złudzeń. Być może to zewnętrzny świat nauczy mnie rozmawiać z ludźmi?   Nie liczę na Twoje poczucie winy, na Twój bezczas. Jestem duszą, pozostawioną wczoraj na wysypisku ludzi.
    • @Marek.zak1 oo, dziękuje Marku. Bardzo mi miło. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ten sam autor potrafi napisać jeden wiersz dobry, drugi zły i nie  ma dla mnie większego znaczenia, czyj tekst czytam. Prawdziwe podcinanie skrzydeł to arbitralne stwierdzenie, że ktoś nie ma talentu, w związku z czym jego twórczość będzie zawsze z założenie niskiej wartości. To jest bezsprzecznie krzywdzące, dlatego, bo przekreśla z góry potencjał autora, który ze swoim "beztalenciem",  jako kompetencją niezależną od niego, niedefiniowalną i odgórnie przydzieloną przez jakiegoś arbiter elegantiarum nic już nie może zrobić. Moje przekonanie jest takie, że każdy ma zasoby do pisania dobrych wierszy. Każdy posługuje się jakimś językiem, każdy ma zmysły za pomocą których rejestruje zjawiska świata, każdy ma jakąś wyobraźnię i wrażliwość na emocje. Posługiwanie się tymi zasobami oczywiście wymaga know-how, a znamienita większość osób woli bronić do upadłego słabego wiersza, zamiast przyznać się do braku umiejętności i zastanowić się, co z tym mankamentem zrobić.
    • @Naram-sin dziękuję za przeczytanie i komentarz.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...