obawa

[Marek_Lisiński]

boję się
że przestane wierzyć

z koralików różańca
popłynie krew
i ciernie wejdą w umysł

na kolanach pojawią się wrzody
i stracę cierpliwość
już nie zaufam
sobie

przekrzywiłem głowę
podglądając tekst modlitwy
każda litera to Ty
czy jestem analfabetą

jeszcze raz
złożę ręce i powiem
jestem

[beta_b]

Poruszył mnie ten akt wiary.

Ja sie bałam, że nie wierzę. Skoro sens sprawom nadajemy sami, przestałam więc zadawać to jedno pytanie.

[marek_miros]

Myśli dobrze i jasno wyrażone. Nieprzegadane. Ciekawe spostrzeżenia - zaufanie do siebie jako konieczność pełni wiary. Według mnie bardzo dobre. Pozdrawiam MM.

[M._Krzywak]

W sam raz na koniec czytania. Ciekawy, wyważony i trafny wiersz, aczkolwiek bałbym się tego" aktu wiary" (czas teraźniejszy-czas przyszły) i wg mnie do bardziej droga do niż wyznanie.

Pozdrawiam.