Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tancerka

Tomasz1k1_
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Tomasz1k1_

Tomasz1k1_

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

W błogim, mnogim kraju, gdzie łza na miarę pieśni,
Tkała panna tańcem ruczaju malunki,
Tak, że wiatr się uczył ruchu nowych treści,
W sukni rozpętanej, kolibrów rynsztunki.

Falowała kłosem tak, jak las mrze wonią,
Grała wokół srogim donosem rozbiegłym,
Aż stała się dźwiękiem, flecikiem, harmonią,
Aż ziemia hen ruszyła ruchem przeciwległym.

I raz nadeszło lico w czamarach skazańca,
Władał, składał nic, co sensu mieć nie mogło,
"Chciałbym się nauczyć - rzecze - tego tańca,
Co me zmysły kusi jak kochania żądło".

I raz też pasikonik skokiem wszedł na rękę,
Zielony z nadziei, balonik gderliwy,
"Chciałbym ci podegrać - rzecze sam - piosenkę,
Zwiewną tak jak piórko, jak opuszek zimy".

I raz pyłkowa wróżka wzleciała ku oczom,
Delikatna strużka jak pończoszka zwiewna,
"Chciałabym raz z tobą - rzecze - w puchu spocząć
I tańczyć, tańczyć ciągle jak piękna królewna".

W błogim, mnogim kraju, gdzie łza na miarę pieśni,
Tkała panna tańcem ruczaju malunki,
Aż została sercem mknącej przypowieści,
Wiecznej tak jak zwykle pierwsze pocałunki.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Rozmowa z duszą II

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      – Jesteś? – Cały czas. – Ale milczałaś. – Bo trzeba było zostawić miejsce. – Na co? – Na echo. – Przyszło? – Nie. Ale przyszło słowo. (pauza) – To był on? – Nie wiem. Ty wiesz. – Zbyt wiele szczegółów. Tylko on mógł znać. – Ale przecież… – …przecież on nie żyje? – Może żyje w inny sposób. – A może nigdy nie umarł, tylko się schował. (pauza) – Przez piętnaście lat można urodzić troje dzieci i zdążyć je wychować. – I rozwieść się cztery razy. – I zapomnieć swoje imię. – I przestać szukać. – A ty? – Mam serce jak folder. I wklęsłe miejsce. – Tam trzymasz jego słowa? – Tak. – Nie boisz się? – Tylko tego, że już nigdy nie powie więcej. (pauza) – Pisał rymem. – I w tych rymach było wszystko: porządek, czułość, echo. – Kochałam je jak się kocha czyjeś spojrzenie, zanim jeszcze spojrzy. – Znałam je jak wiersz, którego nikt nie opublikował, ale i tak istnieje. (pauza) – To był prezent? – Może próba. Może żart. – A może pożegnanie. – A co jeśli wrócił tylko na chwilę? – To też coś znaczy. (pauza) – Co teraz zrobisz? – Nic. – Czekasz? – Nie. Piszę. Dla siebie. I dla duszy. – Ale żeby przeczytał? (pauza) – Tak. Ale niech nikt inny nie wie.
    • Jacek_Suchowicz
      Limajno

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      za samą muzykę serducho ale wiersz też dobry   urzeka piękno Warmii i Mazur tereny zda się dziewicze kiedy wędruję widzę od razu nasypy -martwe są dzisiaj   pozostałości tras kolejowych mosty przepusty wąwozy pozarastane zabudowane a mogłyby żyć dopowiem   jak kajakami ożyły rzeki hordy spływają Krutynią poza sezonem orła białego i czaplę bywa omijasz :)
    • wierszyki
      Gołębie

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Masz z nim naprawdę bardzo dobry kontakt, jeśli Cię słucha, gdzie mu wolno wchodzić :-)   Każdy widać jakiś musi mieć problem, takie życie :-) Pozdrawiam serdecznie :-)   (Chyna duże kolorowe wiatraczki też przeganiają ptaki. Są też takle dźwiękowe odstraszacze
    • Jacek_Suchowicz
      lirycznie

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      to jest jakiś żart - jak słyszę w sklepowych alejkach "subtelności" na k...i ch... oraz pier...  to jest "cudowna liryka"   czy słowa są wszystkim co mamy ja wątpię w tezę takową mamy rodziny bliższe i dalsze nasze miłości obok   chociaż wśród nas żyją samotni większość na własne życzenie nie zrezygnują z wielkiego ego gorzknieją a się nie zmienią   pozdrawiam
    • Waldemar_Talar_Talar
      Zapomnienie grobem przeszłości

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      zapomnienie to grób przeszłości która nie kłamie   zapomnienie to koło ratunkowe parawan oraz nadzieja   zapomnienie to przyjaciel który gdy potrzeba  milczy   zapomnienie to nie fałsz to brat prawdy nie złudzenie

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...