Zgłoś

@wierszyki To wiersz, który budzi uśmiech i zaciekawienie. Zaczyna się klasycznie, jakby z tradycji poezji dworskiej – róża jako król kwiatów, z berłem i proporcem, symbol piękna i majestatu. A potem nagle wchodzi obraz zaskakujący, fantastyczny – „jaguary w magencie”.   Ten kontrast daje efekt świeżości, trochę tak, jakby autor chciał powiedzieć: świat nie musi być tylko oczywisty, można w nim zobaczyć coś niezwykłego i barwnego, jeśli się spojrzy inaczej.   Podoba mi się też to, że wiersz jest krótki i lapidarny – jak błysk, migawka, moment olśnienia. To taki tekst, który zostaje w pamięci, bo jest niecodzienny.   Czuć w nim lekkość zabawy obrazem i kolorem – i ta lekkość sprawia, że czyta się go z sympatią. Pozdrawiam:)

@Czarek Płatak Ten wiersz niesie w sobie ciepłą pamięć o domu, o świecie, w którym życie było ciężkie, ale ludzie byli razem – i to „razem” było najważniejszym skarbem.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@sam_i_swoi Masz rację, pięknie podsumowanie. Dzięki za rozmowę i inspirację :)

Gdy reguły zbiorowości Ani krztyny dlań pewności :) Chłopy piły wszystkie  chłopy szukali Rodzaj (one) niemęskoosobowy (?) i nikt nie ma w tym temacie wątpliwości o co caman. Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Kaman chyba!)