Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

z kilku kieliszków złożona rozmowa kończy się stosownie do sytuacji

pochyla się nad nim
uderza w nozdrza niezbyt przyjemna woń
ogórka z którego wyschła zalewa
teraz wie dlaczego traci wiarę
świat nie ma koloru i kształtu serca

mowę mu odbiera haust powietrza
czyżby nie chciał splamić dywanu
niestosowną paplaniną
o wczorajszej musztardzie

diabli nadali chłopa w kieliszku
pstrykiem go nie wywabisz ani żadną oxy
dłoń otwarta w pogotowiu
lecz nie jak u pani Twardowskiej*

budzi się po nocy opuchłej
ze świadomością przelaną amnezją
od nowa
uzupełnia braki wyczekane snem

Opublikowano

Przypomniałaś mi tą treścią jeden z moich, dawnych. Pozwolisz, miałabym kilka uwag.
"woń.. czegoś tam" nie brzmi dobrze, może lepiej zrezygnować z tego, niechby została woń ogórka, wówczas bez "i",
choć wolałabym i bez ogókra, jakoś ogólnie.. o woni.
Za "teraz", sugeruję.. już.. chyba wiesz, co mam na myśli.
A gdyby ostatni wers I- szej, zapisać.. w kolory świata na kształt serca.? ja, staram się unikać "że", nie zawsze to wychodzi.
Z II- gą, pokombinowałabym, żeby wypadło "plamić, nieprawda i rzyga".. spróbowałam nawet na boku...
haust powietrza oddaje na dywan
plątanina plam . . . choć ta plątanina może nierewelacyjna
podobna do kartonów z markowymi bytami
III- cia, udaję, że jej nie widzę.. :) ale dłoń w pogotowiu, dobrze, że czuwa.!
w IV- tej, wydaje mi się zbędna.. "ta skundlona..".. z reszty możnaby uformować puentę.
Ostatni wers, dla mnie, niepotrzebny.
Sławo, zasiedziałam się ze względu na poruszony temat. Jak za bardzo namieszałam, sorry, to tylko sugestie,
Ty tu rządzisz.
Pozdrawiam.

Opublikowano

mickiewiczowską 'Panią Twardowską' recytował mi z pamięci tata, jak miałem może z pięć lat :). myślę, że łapę nikłe nitki nawiązania do tamtego tekstu. co by nie powiedzieć są tu mocne fragmenty, np: rzyga na kartony z markowymi bytami i diabli nadali chłopa w kieliszku. a tak ogólnie, to wierszyk niewesoły.
pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

Opublikowano

kochani, bardzo serdecznie dziękuję za wnikliwe komentarze, postaram sie naprawić to i owo, ale niestety teraz nie mam czasu, wróce do wiersza w bardziej odpowiednim dla mnie momencie.
Nato, Jolu, ukłony z podziękowaniem.
. Sylwestrze, Malarzu, dziękuję i pozdrawiam życząc dobrego jutra

Opublikowano

Witaj Stasiu!
Byłam czytałam , ślad zostawiam!
Mam woje zdanie na temat wiersza ....może nazbyt kontrowersyjne!
Ale wiersz zabieram do ulu ...nie brzęczy!
Znam Twoje świetne pisanie , przekaz super pod dyskusję!

Serdeczności!
Hania

Opublikowano

1. pierwszy wers wydaje mi się zupełnie niepotrzebny
2. napisałabym, że dali (nadać można polecony)
3. wers z "pstrykiem" zapisałabym tak: nie wywabisz go żadną oxy"
4. dobrze, że śmietana zniknęła :)

Stasiu takie moje marudzenie - proszę przemyśl
Pozdrawiam, życzę miłego weekendu :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


witaj Jolu, jeśli chodzi o pstryk, toż Pan Twardowski robił pstryk i ,utoczył ze łba pół beczki, :P
jest takie powiedzenie: diabli nadali' może powinnam to w kursywę :P ściskam i dzięki dobrego jutra!!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Między zaułkami duszy znalazłaś dla siebie miejsce i nic siłą Cię nie ruszy  Znając każdy mój zakątek,  wszystkie piętra, zmartwień, myśli  Krzyczysz z całych piersi i czekasz aż echo wybrzmi    Po omacku, zagubiony, trafiłem na twoją rękę  Z lękiem, że Cię stracę trzymam mocno  Jak tylko potrafię  Choćby zgasło słońce i zabrali nam powietrze  Ciemną nocą rozniecimy żar na lepsze  Dni, wieczory i poranki    Wiedząc, że nikomu winny nic nie jestem Zmieniam los swój prostym gestem  Wyławiam echo znajomego hałasu  Tak słodkiego dla mnie i gorzkiego  Jak owoc impasu    Ciepły głos, choć tak bliski jeszcze niedawno  Dziś tak jest daleko  I słyszę ledwo, jak jego dźwięk odbija się  po kamienicach duszy  Smutne , samotne echo  Kto ma je usłyszeć  Kto nastawi uszy  Odkrzyczy z nadzieją, że krzyk ten wykruszy  Mury , łańcuchy i nasze kajdany    Smutne, samotne credo Opuszczone wyznanie wiary  Czy jest ktoś, kto powie, jak bardzo niechciany  Może czuć się stary but bez pary    Czy jego stracie bez miary  Ktoś poradzi ?     Więc wszystkiego tu pełno, tylko Ciebie tu brak  Bez Ciebie nie mam już celu, jak statek bez morza  Opuszczony wrak    I dość mi już tego błądzenia  Od dawna jestem w twoim polu rażenia  Dalej mam oparzenia po Twoim dotyku Bez chwili wytchnienia w doznań Bałtyku  Promyku nadziei    Słodkie są dla mnie moje rany  Lecz nie dam się zranić  Nie zatracę miary  Sama odszyfruj mi swoje zamiary  Bo gubię się w Tobie, jak żeglarz bez mapy  Nudzą mnie puste atrapy A ty wśród nich, jak bunt bez utraty Harmonii Jak ogień, który nie parzy, lecz koi i grzeje  Więc w ciszy sie śmieje, skręcając w kolejną aleję  Swojej świadomości, czekając twojej wiadomości    A ty ,niemy aniele , nieś echo w swoim ciele  Mając nadzieję że dotrze w zaułki duszy   
    • @violetta A mój drugi Tomik Poezji polubisz-:)Właśnie widzę w Zapowiedziach…mój zielony kolor okładki…i cieszę się bardzo-:) @Alicja_Wysocka „ Na krańcach klawiatury” być może jesteśmy ( tego nie wie nikt)a jednak czujemy ..pisząc gupimy i znajdujemy aby znowu zgubić na chwilę ( wierzymy) pióra…i ten Twój wiersz ..moja zapowiedż drugiego Tomiku ach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ..wzruszyłam się.Może to tylko deszcz…
    • myślenie mi dokucza bo zapomniałem o czym zapomniałem   mój cień się śmieje wiatr chyba też bawi ich to   żona głowę meczy wmawia mi że sie starzeje   a ja tak po ludzku po prostu o czymś zapomniałem   ale to odnajdę pokaże im że to wypadkowa   swój cień podepczę wiatr przegonie się uśmiechnę
    • @violettaOch, Violka, a mnie deszczyk ubiera we wzruszenia i rozbiera do gołosłowia - to jest na chwilę pisania Mistrz Magii. Pozdrawiam :)   @Bożena De-Tre Bożenko, jak pięknie to opisałaś - parasol, ławka, i deszcz, który rozrzuca pióra z dłoni... To już sama poezja. Dziękuję Ci za tak obrazowe, ciepłe słowa. Deszcz we Wrocławiu musiał się wzruszyć razem z Tobą :)  Ukłony! @lena2_, dziękuję
    • @Bożena De-Tre kapuśniaczek wiosenny bardzo lubię:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...